تا دو دهه گذشته بزرگ‌ترین‌ چالش کشورهای توسعه یافته تهدید اتمام انرژی و مخصوصا نفت و برنامه بلند مدت آنها برای دپو و ذخیره نفت بود. با ظهور سلول‌های خورشیدی و انرژی بی‌پایان خورشید، استراتژی و برنامه‌های دولت‌ها تغییرات زیادی کرد. تغییراتی که هنوز بسیاری از دولتمردان و مردم در کشورهای توسعه نیافته بر آن آگاهی لازم را ندارند. دپوی چاه‌های نفت باز شد و بزرگ‌ترین‌ وارد‌کننده نفت کم کم تبدیل به بزرگ‌ترین تولیدکننده و در آینده احتمالا صادر‌کننده نفت خواهد شد (آمریکا).

 اصطلاح کامودیتی (Commodity) یا کالای اولیه، ابتدا توسط اقتصاددان‌ها مطرح شد. در این جا منظور از کامودیتی‌ها مواد اولیه معدنی خام شامل سنگ‌آهن، مس، روی، آلومینیوم و... است. چین به بهانه برنامه‌های محیط زیستی و با یک برنامه بلند‌مدت شروع به کاهش تولید و صادرات مواد معدنی خام خود کرده است. «مهم‌ترین اقدام برای کاهش گازهای آلاینده کاهش تولید آهن، فولاد و آلومینیوم در مناطق شمالی چین است.» فقط در یک نمونه با این برنامه شاهد کاهش ۲۵ درصدی تولید فولاد در چین خواهیم بود.اتمام مواد خام (کامودیتی‌ها) جایگزین تهدید اتمام انرژی در سده آینده شده است. جایگزینی برای مواد معدنی خام مثل روی و مس و آلومینیوم در جهان وجود ندارد.

چین در ماه نوامبر ۲۰۱۷ در مقایسه با اکتبر همین سال ۹ درصد (۷/ ۱۲۰میلیون تن) کاهش تولید سنگ‌آهن داشته است. چین با افزایش واردات سنگ‌آهن و کاهش تولید فولاد، سنگ‌آهن داخلی را دپو می‌کند ( به علت به هم نخوردن توازن بازار این کار به‌صورت آرام و پیوسته و در پوشش برنامه‌های محیط زیستی انجام می‌شود). به جز پسته، عمده صادرات غیرنفتی ایران مواد خام است و متاسفانه صادرات مواد معدنی خام ایران در کشورهای دیگر اشتغال ایجاد می‌کند. باید باور کنیم جایگزینی برای این مواد خام وجود ندارد و استفاده از آنها نیاز به مدیریت محدودیت‌های مالی و زمانی دارد.

اخبار مرتبط