گزارشگری مالی با این هدف انجام می‌شود که اطلاعات را به نحوی اثربخش به ذی‌نفعان برون‌سازمانی اطلاع‌رسانی کند. مدیران از اطلاعاتی که نسبت به فعالیت‌های تجاری شرکت در اختیار دارند، به‌عنوان ابزاری برای انتقال اطلاعات به ذی‌نفعان بیرونی استفاده می‌کنند. با این حال، مدیران می‌توانند از طریق اعمال اختیارات خود در زمینه تصمیمات حسابداری در گزارشگری مالی، اقدام به هموارسازی سود و ارائه اطلاعات غیرمفید کنند. کتاب حاضر در ۹ فصل تدوین شده است و رتبه کیفیت افشا را به‌عنوان یک معیار کمی در بازار سرمایه ایران مورد بررسی قرار می‌دهد و با انتخاب شرکت‌های ثبت شده در بورس اوراق بهادار تهران به‌عنوان نمونه، اثر آن را بر هموارسازی سود و آگاهی‌دهندگی بررسی می‌کند. در این کتاب، مباحثی از قبیل کیفیت گزارشگری مالی، گمراه‌کنندگی و آگاهی‌دهندگی مدیریت سود و هموارسازی سود تبیین شده‌اند و زیربنایی برای بررسی اثرات آنها بر یکدیگر فراهم شده است. در این کتاب با اشاره به تحقیقات انجام شده، بیان می‌شود که هرچه رتبه کیفیت افشا بالاتر باشد آگاهی‌دهندگی بیشتر می‌شود و هرچه رتبه کیفیت افشا پایین‌تر باشد هموارسازی سود بیشتر می‌شود. مخاطب اصلی کتاب، استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی، مدیران و تحلیل‌گران هستند، به‌عبارت بهتر هر کسی که به نحوی از اطلاعات مالی گزارش‌شده توسط شرکت استفاده می‌کند و نیازمند آن است که از صحت اطلاعات و مفید بودن آنها اطمینان داشته باشند. این کتاب همچنین مبنایی برای انجام تحقیقات در حوزه آگاهی‌دهندگی هموارسازی سود فراهم می‌کند.