اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به کار گرفته شد، اما به مرور زمان و با توجه به میزان کرایه، سودآوری و زیرساخت‌های حمل و نقل توجیه اقتصادی آن رد شد و به همین دلیل اتوبوس به کار گرفته شده به یکی از تجار ایرانی به نام معین‌التجار فروخته شد. او نیز پس از انقلاب مشروطه اتوبوس خود را به تهران آورد و با کرایه هر نفر ۳ شاهی مشغول فعالیت شد که به مرور زمان تقاضا برای استفاده از این خودرو بیشتر از قبل شد و پس از چند سال با ورود چند اتوبوس توسط تجار مختلف به شهر رونق زیادی در جابه‌جایی مسافر شکل گرفت. نکته جالب آنکه از آنجا که اولین اتوبوسی که ۹۳ سال پیش در خیابان‌های تهران حرکت می‌کرد ساخت مشترک آلمان و دانمارک بود به اتوبوس‌های «اتو دانمارک» شهرت پیدا کرد. اتوبو‌س‌هایی که از نظر ظاهری کوچک و شبیه مینی‌بوس‌های امروزی بودند. حالا بعد از گذشت چندین دهه، شکل تغییریافته اتوبوس‌ها و تردد اتوبوس‌های فرانسوی و مجارستانی در شهر، سهم ۱۰ درصدی در حمل و نقل عمومی شهر تهران دارند و همپای مترو پیش می‌رود. البته همراه با بالارفتن تعداد آن، سن اتوبوس‌های در حال حرکت نیز روبه افزایش گذاشت. طوری که هم‌اکنون متوسط عمر ناوگان حمل‌ونقل اتوبوسی شهرداری تهران در یکی از بدترین شرایط تاریخی خود به‌سر می‌برد و باتوجه به سهم ۵/ ۳ درصدی اتوبوس‌های دارای استاندارد یورو ۴، ناوگان فعلی اتوبوسرانی خود از عوامل قابل توجه تولید ذرات معلق در هوای تهران، با سهم ۱۲ درصدی است. آمارها نشان می‌دهد تعداد ۶ هزار و۵۰۰ دستگاه اتوبوس فعلی تهران تا پایان سال جاری با توجه به سن فرسودگی اتوبوس‌های فعلی و همچنین نیاز شهر تهران به این مد حمل و نقلی، باید به حداقل ۹ هزار دستگاه اتوبوس برسد اما مدیران شهری پایتخت می‌گویند بعید است در فاصله زمانی کوتاهی تعداد ناوگان با این مختصات قابل افزایش باشد. با این حال مدیریت شهری تهران اعلام کرده است به‌زودی قرارداد خرید ۶۳۰ دستگاه قطار مترو قطعی می‌شود و کار آن آغاز خواهد شد؛ در عین حال با استفاده از طرح دولت تحت عنوان نوسازی ناوگان حمل و نقل کشور، امکان واگذاری هزار دستگاه اتوبوس جدید در اختیار بخش خصوصی وجود دارد. به گفته آنها با این دو اقدام ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس جدید وارد شهر تهران می‌شود.