آلبرت

قائم‌مقام فراهانی

تعریف اینجا رو هم خیلی شنیده بودم از افراد مختلف و بالاخره فرصتی دست داد که برم. یه جای نسبتا کوچیک نسبتا دنج. سفارش مون رو دادیم و تقریبا زود برامون آوردن، نکته عالی نوشیدنی بالتیکا با اون لیوان یخ زده‌اش بود(این لیوان‌ها داخل بافتش یک مایعی داره که وقتی تو فریزر گذاشته میشه، اون مایع یخ میزنه و اطراف لیوان هم پرز یخی به خودش می‌گیره، این‌طوری نوشیدنی بدون اینکه یخ مستقیم داخلش انداخته بشه و اصطلاحا آبکی بشه خنک می‌شه) دو مدل سالاد سفارش دادیم سالاد فصل و کلم، سالاد فصل که عادی بود، سالاد کلم هم مقداری کلم و هویج درشت خرد شده بود که اصلا خوردنش راحت نبود و داخل چنگال یکبار مصرف گیر نمی‌کرد و خلاصه سالاد کلم نباید این‌طور باشه؛ سس هم داخلش نداشت که مواد بهم بچسبن که البته برای این‌کار نیازه که کلم‌ها ریز خرد بشه. نون سیر یک نون سیر عادی رو باگت بود که بد نبود.

پیتزا معمولی بود. من که پیتزا رو می‌خوردم(با چنگال و کارد می‌خوردم) یه آن حس کردم چیزی رفت زیر دندونم ولی هرچقدر دقت کردم کجای دهنمه پیدا نکردم، و چون به دعوت یکی از اساتید دانشگاه علامه طباطبایی اونجا رفته بودم، نه تونستم برم بیرون وسط صحبت و نه تونستم خیلی اعتراض کنم.(چون با گفتن اینکه میریم بهترین پیتزایی تهران) اومدیم اینجاو... خلاصه لقمه‌ام رو قورت دادم و صحبت رو ادامه دادیم؛ یکم بعد نگاهم به چنگالم افتاد که یکی از دندونه‌هاش شکسته بود‌و خب احتمالا همونی بود که من خورده بودم! در مجموع قیمت مناسب بود، برخوردشون خوب بود، غذاشون هم بد نبود، اتفاقی که برای من هم افتاد نادر بود، ولی بهتره اگر از ظروف یکبار مصرف استفاده می‌کنیم کیفیتش کمی بالا باشه.