دکترین هدفمند ترامپ

الی لیک روزنامه‌نگار نیوزویک سیاست‌خارجی دونالد ترامپ را می‌توان به کاریکاتوری پر از تناقض تشبیه کرد؛ او از ورود روسای پیشین آمریکا به جنگ‌های بی‌فایده انتقاد می‌کند اما هنوز نیرو‌های آمریکایی از افغانستان، سوریه و عراق خارج نشده‌اند.

او رهبر مستبد کره‌شمالی را تهدید به نابودی می‌کند تا اندکی بعد با او در سنگاپور دیدار کند. ترامپ با رئیس‌جمهور اقتدارگرا و خودکامه روسیه روبوسی می‌کند، اما همزمان دولتش تسلیحات در اختیار دشمنان روسیه قرار می‌دهد و مقامات ارشد روس را تحریم می‌کند. برخی از انتقادها در رابطه با این رویکرد ترامپ درست است. اما آنها معمولا از مشاهده تصویر وسیع‌تر غافل می‌مانند. این اقدامات ترامپ را می‌توان در چارچوب تلاش و در راستای استقلال آمریکا دانست. ممکن است لحن خصمانه و قلدرمآبانه ترامپ در سخنرانی سازمان‌ملل آشنا به نظر برسد اما در واقع این سخنان او با مواضع روسای جمهور پیشین آمریکا بسیار متفاوت است. روسای جمهور پیشین هر یک به اندازه‌ای از نهادهای بین‌المللی استقبال می‌کردند و تلاش داشتند تا از آنها به‌عنوان راهی برای افزایش و تضمین منافع آمریکا استفاده کنند. ترامپ در سخنان خود در سازمان‌ملل تاکید کرد که دولتش چگونه ایده جهانی شدن را تایید نمی‌کند که مهم‌ترین مثال برای آن را می‌توان خروج واشنگتن از توافق هسته‌ای با ایران دانست. از سوی دیگر تاکید ترامپ بر استقلال آمریکا پیامد‌هایی را برای تجارت نیز دربر داشته است. او سازمان تجارت جهانی را نیز به‌دلیل سودآوری برای برخی از اعضا مورد انتقاد شدید قرار داد.

بسیاری از مفسران سیاست‌خارجی معتقدند که سخنان ترامپ در مورد استقلال آمریکا بی‌معنی است. نهاد‌های بین‌المللی پس از اتمام جنگ‌جهانی دوم نه تنها برای ممانعت از درگیری بلکه در راستای ارتقای تجارت و آزادی ایجاد شدند. اما اتفاقات دیگری نیز رخ داده است. سازمان‌ملل در جلوگیری از بروز درگیری‌های داخلی در کشورها یا میان کشورها شکست خورده است؛ بنابراین ترامپ تا حدی حق دارد از تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت سربازان آمریکایی با رای روسیه، چین یا فرانسه و انگلیس جلوگیری کند.