کابوس ونزوئلا چطور پایان می‌یابد؟

ریکاردو‌هاسمن «ریکاردو‌هاسمن»، وزیر سابق برنامه‌ریزی ونزوئلا و مرکز توسعه بین‌المللی دانشگاه‌ هاروارد راه نجات ونزوئلا از وضعیت کنونی را به قلم درآورده است. آرزو کردن برای حل یک مشکل، به ندرت استراتژی موثری بوده است. درحالی‌که جامعه جهانی توجه خود را بر مسائل دیگری متمرکز کرده است، مصیبت ونزوئلا درحال عمیق شدن است. دستمزد متوسط یک روز کاری تنها قادر به خرید ۷/ ۱ تخم‌مرغ است.

یک کیلوگرم پنیر محلی به اندازه ۱۸ روز دستمزد متوسط کار می‌ارزد و یک کیلو گوشت تقریبا به اندازه یک ماه. قیمت‌ها درحال بالارفتن هستند و نرخ ابرتورم در این ماه از مرز یک میلیون درصد فراتر می‌رود. تولید همچون یک سنگ درحال سقوط است: اوپک گزارش کرده که در اکتبر ۲۰۱۸، تولید ۳۷ درصد نسبت به سال قبل کاهش یافته است. محدوده وسیعی از سرزمین ونزوئلا تسلیم سازمان‌های جرم و جنایت، شامل گروه‌های تروریستی همچون FARC و ELN کلمبیا شده که با گارد ملی در تولید طلا و قاچاق مواد مخدر تبانی کرده‌اند. در اثر اینها، ونزوئلایی‌ها درحال ترک میهن هستند تا یک بحران پناهندگان در آمریکا ایجاد شود.

واضح است که مشکلات ونزوئلا بدون تغییر رژیم حل نخواهد شد. سرنگونی اقتصادی و سیاسی کنونی در نتیجه حذف قانون‌اساسی بوده است. ونزوئلایی‌ها نمی‌توانند سرمایه‌گذاری و تولید کنند تا نیازهایشان تامین شوند، چراکه حقوق اقتصادی دور انداخته شده‌ است، آنها نمی‌توانند سیاست‌های لجبازانه و اشتباه را تغییر دهند، چراکه حقوق سیاسی از بین رفته است. اما ونزوئلا مشغول انجام تکالیف خود است و زمینه‌سازی سازمانی برای تغییر درحال ایجاد است. احزاب سیاسی، اتحادیه‌های کارگری، دانشگاه‌ها، سازمان‌های غیردولتی و کلیسای کاتولیک در یک ابتکار عمل به نام «ونزوئلای‌آزاد» گرد هم آمده‌اند تا مانیفست مسیر بازگشت به دموکراسی ایجاد شود. علاوه بر این، آنها درحال کار روی یک طرح اقتصادی دقیق هستند تا بر بحران غلبه و بازیابی رشد میسر شود. این فرصت مغتنمی برای جامعه جهانی نیز است تا به سمت یک راه‌حل هماهنگ حرکت کند: امتناع صریح از پذیرش ریاست نیکولاس مادورو پس از ۱۰ ژانویه، همراه با به رسمیت شناختن تصمیمات مجلس ملی درخصوص انتقال دولت و کمک به اجرای آن.