نقلی و ر‌احت

سیما کاظمی

ویونا

شهرک غرب

بعد از چندساعت ورزش، همه چیزی که بهش فکر می‌کنی اینه که کی می‌تونی یک چیز مجاز بخوری که هم یک چیزی خورده باشی و هم خطوط قرمز سخت رو رد نکرده باشی و تو این حال و هوا فکر اینکه با دوستات تو ویونا قرار داری و قراره یه نوشیدنی گرم بخوری به آدم کلی دل گرمی می‌ده. راحت پارک کردم، چند جای پارک خالی خوب نزدیک کافه بود و تو اون ساعت به نظرم این امتیاز خوبیه براش. داخل شدم، فضای کافه نسبتا جمع‌وجور و آروم بود. یک کافه نقلی بدون هیچ‌گونه ویژگی مثبت و منفی بارز که باعث می‌شد حس کنم که خب حالا دیگه می‌تونم چشمامو جمع کنم و به مخاطبم نگاه کنم! ویونا به استانداردهای کافه نزدیکه، به‌ویژه کافه‌هایی در سبک خودش، کافه‌هایی که محورشون نوشیدنی‌ها و به‌ویژه انواع قهوه است و فضایی مناسب برای صحبت و دیدارهای سرپایی است و این از همه چیز کافه مشخص بود؛ از رفتار پرسنل تا ظاهر کافه. با کمی بالا پایین کردن منو فهمیدیم که کار سختی نداریم و همه چیز دقیقا اون چیزی است که نوشته شده، خب اینم چالشی است دیگه، چون یه کافه رفته بودم اسم یکی از نوشیدنی‌هاش بود بتامتازون! اینجور وقت‌ها باید یکی رو صدا کنی بپرسی که آقا این یعنی چی؟ و طرف مثلا بگه شربت بید مشک! و قانع شی! اما خب اینجا رسمی و اصولی بود. سفارش‌های ما گرین تی لاته (چای سبز و شیر) کارامل ماکیاتو و چای بود. کارامل ماکیاتو دو رنگ و خوشگل بود و هم زدم کاراملش هم قاطی شد و نسبتا شیرین شد، خوب بود.  گرین تی لاته هم متفاوت و دوست داشتنی بود منتها نظر دوستم بر این بود که زیادی شیرینه. چای هم که چای بود! راحت بودیم، نه سروصدا بود و نه رفتار خاصی دیدیم که توجه‌مون رو جلب کنه، این نشون میده همه چیز عادی و بر وفق مراد بوده. فاکتور ما حدود پنجاه هزار تومن شد.