روایت مرگ آهوها در جزیره هرمز
پس از ساخت چند اسکلت آهو، از آنها به‌عنوان متریال کار خود استفاده کردم و افرادی از جزیره هرمز را به‌عنوان پرسوناژهایی اضافه کردم که نماد مرگ هستند. این آدم‌ها ترکیبی از خودشان و فرشته مرگ هستند که یکی از این افراد خالو عباس، نوازنده مطرح هرمز است که کفن به تن دارد و نی‌جفتی می‌نوازد. در تمام تابلوها نگاه هیچ‌کس به سمت مقابل نیست و همه به سمت بالا می‌نگرند یا چشم آنها بسته است. حتی سه نفر از آنها نابینا هستند. تمام این افراد به نظر مدهوش و سحر‌زده می‌رسند. همه این افراد کفن‌هایی به تن دارند که روی آنها دعای جوشن کبیر به رنگ طلایی نوشته شده است و در هماهنگی با رنگ طلایی آهوها است. رنگ طلایی آهوها به دلیل آن است که وجهی اسطوره‌ای در آنها ایجاد کنم. مرگ، حقیقتی نهفته است که مانند طلا زنگار نمی‌بندد و همیشه تازه می‌ماند.
در سه تابلوی پانوراما، اسکلت آهوان را می‌بینیم که در مناظر هرمز قرار دارند. این لشگر مرگ است که به طبیعت زده و همه فضا، طبیعت، حیوانات و... را دربرگرفته است. همچنین در یک مانیتور عکس‌هایی از پشت صحنه دو تابلوی «فرشته فناکننده» و «برزخ» به نمایش درمی‌آید تا بیننده با روند کار بیشتر آشنا شود. اصولا در زمان کار، واقعیت موجود و حس و حال آن موقعیت برای من اهمیت زیادی دارد. با دیدن این تصاویر مخاطب متوجه می‌شود که اسکلت‌ها واقعی هستند و کارهای من برگرفته از یک اصالت واقعی است. این مجموعه سومین کار من بر اساس جزیره هرمز است و همیشه یک اتفاق یا مصیبت در محیط باعث شده آن را به‌عنوان موضوع کارم انتخاب کنم و پس از پرورش دادن، نمایش دهم.حدود ۷۰ درصد از هر مجسمه از استخوان تشکیل شده است، اما مس متریال اصلی است که مانند پوششی روی استخوان‌ها قرار گرفته و آنها را محکم و ماندگار می‌کند. اسکلت‌ها با جزئیات کامل ساخته شده‌اند و به همین دلیل ساخت آنها زمان زیادی لازم داشت.این نمایشگاه تا ۱۱ دی در گالری اعتماد به نشانی خیابان هفت‌تیر، مفتح جنوبی، بن‌بست شیرودی، پلاک ۲۵ میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
ارسال نظر