گفت‌وگوی سازها

ما باید به‌دنبال هر آنچه قابلیت ایرانی شدن دارد، باشیم و سازهای ایرانی را ارج نهیم. این روزها آلبومی که خواننده نداشته باشد، چندان مورد استقبال قرار نمی‌گیرد و این نشان‌دهنده بدعادت شدن مخاطبان موسیقی است؛ ذوق عمومی مردم تربیت نشده و باید تربیت شود. خیلی وقت‌ها سازهای کوبه‌ای در آثار به مثابه نمک قضیه استفاده می‌شود اما اینجا و در این آلبوم این طور نیست. در آلبوم «وَ» دو ساز و دو نوازنده با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند و زکریا یوسفی از سازهای متفاوت کوبه‌ای استفاده کرده و باید بگویم که زکریا در این آلبوم چند نفر است و تنها یک همراهی‌کننده ساده برای ساز ملودیک نیست. امیرفرهنگ اسکندری نیز بستر مناسبی با ساز عودش فراهم کرده است و من به آینده نوازندگی او امید بسیاری دارم. او در مرز باریک میان بداهه و آهنگ سیر می‌کند و این کار مهمی است. در نهایت امیدوارم این آلبوم مقدمه‌ای برای اجرای زنده این اثر باشد و این دو هنرمند به‌زودی ما را مهمان این اصوات زیبا کنند.