دولت رفاه بدون افزایش مالیات

راجر فارمر «راجر فارمر» استاد اقتصاد در دانشگاه وارویک، مدیر تحقیقات موسسه ملی تحقیقات اقتصادی و اجتماعی است که سعی کرده روش جدیدی را برای افزایش مالیات با هدف ایجاد رفاه بیشتر پیشنهاد دهد.ارزش فعلی حقوق بازنشستگی و مراقبت درمانی افراد بالای ۶۰ سال برای دولت آمریکا ۷/ ۴۶ تریلیون دلار یا تقریبا دو و نیم برابر تولید ناخالص داخلی است. در انگلستان، محاسبه مشابهی توسط موسسه آدام اسمیت به این نتیجه ختم شده که یک بمب ساعتی بدهی پنهان به حجم ۳۴/ ۲ تریلیون دلار موجود است. وضعیت سوئیس، فرانسه، بلژیک، آلمان، اتریش و اسپانیا کمی متفاوت است. به نظر می‌رسد که همه اقتصادهای توسعه‌یافته در حال مواجه شدن با آشفتگی تامین مالی هزینه‌های عمومی باشند.

چه اتفاقی می‌افتد اگر راهی برای جمع‌آوری پول برای برنامه‌های رفاهی اجتماعی  بدون تحمیل مالیات‌های بیشتر وجود داشته باشد؟ که در حقیقت وجود دارد: خزانه‌های ملی باید صندوق‌های مراقبت اجتماعی ایجاد کنند که پول را با نرخ سود پایین قرض کرده و درآمد وصولی را در بازار سهام سرمایه‌گذاری کنند. با توجه به یک مطالعه از داده‌های ۱۶ اقتصاد پیشرفته در طول یک قرن، بازگشت سرمایه‌گذاری در سهام به‌طور متوسط ۹۶/ ۶ درصد بالاتر از بازگشت اوراق‌قرضه دولتی بوده‌است. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه حقوق صاحبان سهام در سال‌های اخیر کمی کمتر بوده‌ است. بنابراین به‌طور محافظه‌کارانه فرض کنید که در طول ۵۰ سال آینده میزان بازدهی تقریبا ۴ درصد خواهد بود. این نشان می‌دهد که دولت‌ها قادر به قرض گرفتن از مردم با نرخ ۴ درصد پایین‌تر از سطح بازده بازار سهام خواهند بود. چطور چنین چیزی می‌تواند وجود داشته باشد و چرا یک سرمایه‌گذار ثروتمند از این آربیتراژ استفاده نکرده است؟ اینجا باید به این تفکر بازگردیم که بازارهای دارایی به وجود آمدند تا به انواع مختلف مردم، اجازه تجارت دهند. با توجه به این رویکرد، نوسان بازار هیچ ربطی به اصول بنیادی اقتصادی ندارد، بلکه تنها روحیه حیوانی سرمایه‌گذاران را منعکس می‌کند که در عیاشی خرید و فروش سهام، شرکت می‌کنند و از امواج بدبینی و خوش‌بینی درونیشان سوخت می‌گیرند. با توجه به این دیدگاه از بازارها، نوسانات به این دلیل وجود دارد که تقریبا همه افرادی که شما و من با آنها در بازارهای مالی معامله می‌کنیم هنوز متولد نشده‌اند.