تهدید تورم را متوقف کنید

جی برادفورد دلونگ: پروفسور اقتصاد دانشگاه کلمبیا و برکلی مکتب: نئوکینزین گرایش کاری: اقتصاد کلان در روشنایی شرایط اقتصاد کلان در ایالات‌متحده در حال حاضر، به سپتامبر ۲۰۱۴ بازگشتم. در آن ماه، نرخ بیکاری آمریکا به زیر ۶ درصد سقوط کرد و جمعی از مفسران اطمینان می‌دادند که تورم به‌زودی رشد خواهد کرد، همانطور که منحنی فیلیپس پیش‌بینی کرده بود. نتیجه فرعی این استدلال، البته این بود که فدرال رزرو باید به سرعت نرمال کردن سیاست پولی، یعنی انقباض پایه پولی و افزایش نرخ‌های بهره به سمت تعادل نرمال را در پیش بگیرد.

امروز نرخ بیکاری آمریکا ۵/ ۲ درصد کمتر از زمانی است که ما همگی مطمئن بودیم که اقتصاد به نرخ طبیعی بیکاری رسیده است. هنگامی که من در دهه ۱۹۹۰ استادیار بودم، قانون نانوشته‌ای مورد قبول همگان وجود داشت که بیکاری در سطوحی چنین پایین، منجر به افزایش ۳/ ۱ درصدی تورم در هر سال می‌شود. اگر در این سال نرخ تورم ۲ درصد بود، در سال بعد باید به ۳/ ۳ درصد می‌رسید و اگر بیکاری در سطح عمومی مشابه باقی مانده بود، نرخ تورم در سال‌های بعد باید به ۶/ ۴ درصد و ۹/ ۵ درصد می‌رسید. اما قانون قدیمی موسوم به قانون نانوشته انگشت شست (Rule of thumb) امروزه دیگر کاربرد ندارد. نرخ تورم آمریکا همچنان در محدوده ۲ درصد برای چند سال بعد باقی می‌ماند و انتخاب‌های سیاست پولی ما بهتر است این واقعیت را منعکس کند.برای اطمینان، اقتصاددانان در دهه ۹۰ به این اجماع رسیده بودند که بین نرخ بیکاری و تورم رابطه مستقیم وجود دارد؛ چراکه در سال‌های پیشین چنین ارتباطی را مشاهده کرده بودند. بین سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۸۸، به طرزی قابل پیش‌بینی نرخ تورم با تغییرات نرخ بیکاری واکنش نشان می‌داد و در نتیجه منحنی فیلیپس پیشگوی خوبی بود. منحنی فیلیپس در علم‌اقتصاد نشان‌دهنده ارتباط میان نرخ تورم و نرخ بیکاری است. این منحنی بیان می‌کند که نرخ بیکاری با نرخ تورم رابطه معکوس دارد. به این معنا که در کوتاه‌مدت برای کاهش نرخ بیکاری باید نرخ بالاتر تورم را بپذیریم. در مقطعی که شیب منحنی فیلیپس منفی ۵۴/ ۰ بود؛ انتظار می‌رفت هر واحد درصد کاهش در نرخ بیکاری در پایین نرخ طبیعی تخمین زده شده به رشد نرخ تورم به میزان ۵۴/ ۰ درصد در سال‌های بعدش بینجامد. شیب منفی تخمین زده شده منحنی فیلیپس، بین دهه ۵۰ تا اواخر دهه ۹۰، با ۶ شاهد مهم بیرون کشیده شده بود، در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ نرخ تورم افزایش یافت، در حالی که نرخ بیکاری نیز پایین بود. سپس در سال‌های ۱۹۷۵، ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ تورم در میان نرخ بیکاری نسبتا بالا کاهش یافت. در نتیجه پیش‌بینی بر مبنای منحنی فیلیپس درست در‌می‌آمد، ولی بعد از دهه ۹۰ شرایط تغییر کرد.از سال ۱۹۸۸ شیب منحنی فیلیپس تقریبا به طور موثر صفر بوده است و حتی با کاهش نرخ بیکاری به مقادیر بسیار کمتر از آنچه که به عنوان نرخ طبیعی فرض شده بود، نرخ تورم سرعت نگرفت. همچنین با اینکه نرخ بیکاری در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ فراتر از مقادیر طبیعی اقتصاددانان رفته بود، نرخ تورم کاهش نیافت و فروکش قیمت‌ها رخ نداد.