تاریخ‌سازان هنر ایران در یک فیلم

سیدجلال‌الدین ‌دری کارگردان فیلم سینمایی «نرگس مست» درباره موضوع ماندگاری حرف می‌زند. اصولا فیلم‌ها با حرفشان ماندگار می‌شوند. متاسفانه برخی از مسوولان به من مصرانه می‌گویند فیلمت نمی‌فروشد! یک قضاوت زودهنگام؛ هیچ کسی نمی‌گوید فیلمت آبرومند و درباره چهار تن از بزرگان ادب و موسیقی این مملکت است. انگار تنها معیار فیلم خوب، فروش است! من خوشحالم که «نرگس مست» را ساخته‌ام. باز هم از همین فیلم‌ها می‌سازم؛ چون معتقدم موسیقی ما همیشه مورد ظلم واقع شده است. علی‌اکبر خان شیدا، عارف قزوینی، فرخی‌یزدی و... ماندگارند. زمان اثبات می‌کند مدیران و سینماداران و پخش‌کننده‌های ما کدام طرف ایستاده‌اند.

 تشخیص اشتباه مدیریت پخش و فقر فرهنگی آنها باعث این معضلات است. اصلا همان فیلم پرفروش «هزار پا» را در سانس ۱۰ صبح و چرخشی در بیست سینما اکران کنند تا ببینیم چقدر می‌فروشد؟ همه‌چیز به فیلم برنمی‌گردد. متاسفانه معضل اصلی ما در حوزه فرهنگ و هنر مدیریت فرهنگی است که به پخش سینما هم سرایت کرده؛ افرادی در این زمینه فعال هستند که هیچ ربطی به پخش نداشته و اصلا سواد پخش‌کنندگی فیلم‌ها را ندارند و فقط به دنبال سود و منفعت هستند.  البته کسی با سود کردن مشکل ندارد؛ همه این قصه تکراری پول آب، برق و کارمند را می‌دانیم. قبلا پخش‌کنندگان سینما پول می‌دادند و محصولی را می‌خریدند و برای اکران آن سنگ‌تمام می‌گذاشتند. الان که بیشتر کار در دست بخش خصوصی است، از شما پول می‌گیرند؛ کار نمی‌کنند و منت هم می‌گذارند. از آن بدتر سوابقشان را که بررسی می‌کنید، کارپرداز یا راننده آقایی بودند که خودش الان مافیای پخش است! این افراد چه سوادی دارند که می‌توانند دفتر پخش بزنند؟! بخش به این مهمی دست افرادی افتاده است که فاقد سابقه فعالیت، سواد و یک نگاه فرهنگی هستند.