روستایی که عید هر سال شلوغ می‌شود
لحظه تحــویل سال در «خــــــرقان»
بعدتر با ساخت چند سوئیت در ضلع شمالی محوطه، علاقه‌مندان و گردشگرانی که به قلعه‌نو خرقان می‌آمدند با پرداخت مبلغی محدود، در این اتاق‌ها ساکن می‌شدند. بعدها گفتند بردن ابزار موسیقی به داخل محوطه ممنوع است، این بود که مشتاقان سازشان را برمی‌داشتند و بر تپه‌ای مشرف به محوطه می‌نشستند و می‌زدند و می‌خواندند. مدتی گذشت تا اینکه باز گفتند آنجا هم نمی‌شود و از کوچه باغ‌های روستا صدای تار بلند شد. کوچه‌باغ‌هایی که انتهایش به محوطه‌ای باز می‌رسد که انتهایش کوه‌ها پیدا هستند. کوه‌هایی که آن سویشان جنگل ابر است و آن وقت که ابرها می‌توانند خودشان را به خط الراس برسانند از آنجا سرازیر می‌شوند. در آن باریکه بین دو کوه هم نقطه‌ای سبز پیداست، همانجا که چندین درخت و چشمه‌ای آب وجود دارد و چوپانان گاه دام‌هایشان را به آنجا می‌رسانند.
حال و هوای ساعت تحویل سال نو در آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی متفاوت از بسیاری از مناطقی است که سراغ داریم. چند ساعت به رسیدن تحویل سال نو که می‌شود، گروه گروه مشتاقان خودشان را به خرقان می‌رسانند و رو به قبله و آرامگاه شیخ می‌نشینند. آنچنان حجم جمعیت در فضا متراکم می‌شود که جایی در فضای داخلی باقی نمی‌ماند. در محوطه، دعای تحویل سال نو از رادیو پخش می‌شود تا عقربه ساعت به آن لحظه خاص برسد، آنگاه است که صدای کف زدنی پرشور به آسمان می‌رسد، هر یک به دیگری شادباش و تبریک می‌گوید، نقل و شیرینی میان حاضران پخش شده و سپس همه به سمت خانه‌ها یا هتل‌هایشان می‌روند. سیزدهم رجب میلاد حضرت‌علی(ع)، از دیگر روزهایی است که در آن موج علاقه‌مندان به روستای خرقان می‌آیند، در این روز در محوطه و لوله‌ای برپاست، گروهی از تهران و شهرهای دیگر به این روستا آمده و دیگ‌های غذای نذری را بار می‌گذارند، گروهی قهوه و چای به زائران می‌دهند، گروهی به نماز مشغولند و گروهی به خواندن قرآن. انواع و اقسام چادرهای مسافرتی در محوطه نصب شده، گروهی هم در اقامتگاه‌های روستا ساکن شده‌اند و برخی نیز از شاهرود و شهرهای اطراف یک روزه به این نقطه آمده‌اند تا در این حال و هوا با دیگران سهیم باشند.
در سال‌های اخیر البته به واسطه بهسازی بافت روستا توسط بنیاد مسکن و پس از آن راه‌اندازی اقامتگاه‌ها اندکی تغییر کرده است. گردشگران می‌توانند در کوچه‌های روستا قدم بزنند، کوچه‌هایی که دیوار خانه‌هایش کاهگلی است و با سنگفرش پوشانده شده‌اند، یکی از این کوچه‌ها به اقامتگاهی به اسم عمارت پروین می‌رسد. صاحب اقامتگاه خانه‌ای قدیمی را بازسازی کرده و در آن به سبک قدیمی از گردشگران پذیرایی می‌کند. انواع و اقسام غذاهای منطقه مانند ته‌چین گوشت و... نیز در این اقامتگاه توسط مرجان محمدی صاحب اقامتگاه برای مهمانانش سرو می‌شود. از این‌روست که علاوه بر مشتاقان آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی، روستاگردان نیز به سمت قلعه‌نو خرقان جذب شده‌اند. از جمله محصولاتی که در این روستا می‌توان تهیه کرد، میوه‌‌های خشک است، قلعه‌نو خرقان باغ‌های زردآلو، آلو، گیلاس و آلبالوی فراوان داردکه اگر باغداران شانس بیاورند و درختان‌شان را سرما نزند از همان اواخر بهار ماه به ماه گوشه‌ای از آنها را می‌چینند و خشک می‌کنند. این محصولات به شکل خشک به شکل مربا یا کنسرو به گردشگران عرضه می‌شوند. از دیگر محصولاتی که در خرقان فراوان یافت می‌شوند، تافتون است که کلوچه‌ای محلی است. این نان‌ها یا در روستا تهیه می‌شوند یا در روستای مجن که در نزدیکی خرقان است. صنایع دستی که در خرقان ممکن است پیدا کنید، تانه یا همان حوله‌های دستی است. این دستبافته‌ها در روستاهایی در نزدیکی خرقان یعنی کلاته‌خیج و خیج بافته می‌شوند و در آنجا به فروش می‌رسند. برای رفتن به خرقان کافی است با قطار، اتوبوس، تاکسی یا ماشین شخصی خودتان را به شاهرود برسانید که مسافتی بین ۴ تا ۶ ساعت از تهران طول می‌کشد. برای رفتن به خرقان هم اگر ماشین شخصی دارید که از میدان امام رضا(سرچشمه) به سمت آزادشهر بروید، چند کیلومتر پس از بسطام، روستای خرقان قرار دارد. بنابراین از تهران تا این روستا به حداقل چهار و نیم تا شش و نیم ساعت زمان نیاز دارید. برای اقامت در خرقان هم گزینه‌هایتان سوئیت‌های آرامگاه یا اقامتگاه پروین است. همچنین می‌توانید در هتل جهانگردی و قصر بسطام ساکن شده و از آنجا به سمت خرقان بروید تا هم از لذت بودن در کنار شیخ بایزید بسطامی بهره بگیرید و هم ساعاتی را به خرقان بروید. توجه داشته باشید در ایام عید، تعطیلات تابستان و سیزدهم رجب، انبوه گردشگران و زائران به آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی می‌روند، بنابراین برای رزرو هتل یا اقامتگاه در این زمان‌ها اندکی زودتر دست به‌کار شوید.
