بایدن می‌تواند آن‌طور که قول داده با برداشتن تحریم‌ها توافق را زنده کند. با این حال، اگر بایدن شکست بخورد، ایران بی‌تردید پایبندی‌اش را کاهش داده و حتی اگر در‌صدد ساخت سلاح هسته‌ای بر نیاید برنامه هسته‌ای‌اش را گسترش می‌دهد. یعنی ایران در همان نقطه‌ای قرار خواهد گرفت که سال ۲۰۱۳ متوقف شده بود. به علاوه، ایران این بار اهرم‌های اضافی در اختیار خواهد داشت و دستیابی به توافقی دیگر در بردارنده محدودیت‌های کمتری بر فعالیت‌های هسته‌ای است.

به‌رغم سازوکار فشار حداکثری، فروش نفت ایران درحال افزایش است. ایران حالا مهارت بیشتری در دور زدن تحریم‌ها دارد و حمایت جامعه بین‌المللی نیز از تحریم‌ها رو به کاهش است. حفظ سطح فشار اقتصادی کنونی نیز چالشی برای ایالات‌متحده است. از سوی دیگر ایران می‌تواند برنامه هسته‌ای خود را بدون نیاز به عبور از آستانه هسته‌ای به شکل چشمگیری افزایش دهد. در طول چهل سال گذشته، کره‌شمالی توانسته با جمع‌‌آوری مقادیر بیشتری از پلوتونیم، افزایش غنی‌سازی و انجام آزمایش‌های موشکی، توانایی‌های خود را افزایش دهد. در نتیجه هر یک از توافقات ایالات‌متحده با کره‌شمالی نسبت به قرارداد قبلی محدودیت‌های کمتری در بر داشته‌اند. افزایش توانمندی‌های کره‌شمالی همگی موازی بود با تلاش‌های دولت‌های کلینتون، بوش، اوباما و ترامپ برای برچیدن یا محدود کردن برنامه هسته‌ای این کشور. یک دیپلمات ارشد کره‌شمالی در این خصوص گفته است: اگر توافق ایران از بین برود زمان از دست رفته باز هم به زیان منافع ایالات‌متحده است. کاملا حق با بایدن است که می‌خواهد در ازای پایبندی کامل ایران به توافق هسته‌ای، ایالات‌متحده را دوباره به برجام بازگرداند. پایین آمدن از دیواری که قبلا بالا رفته‌ایم، یک افول چالش برانگیز است و موفقیت را تضمین نمی‌کند. با این حال، دولت بایدن اگر بتواند توافق برجام را نگه دارد می‌تواند در میز گفت‌وگو محدودیت‌های بیشتری بر برنامه هسته‌ای ایران بگذارد و پس از آن با پیشنهاد منافع بیشتر به تهران برای برنامه موشکی نیز راه‌حلی پیدا کند. مسیر دستیابی به یک معامله بهتر از گذر بازسازی برجام صورت می‌گیرد نه با از بین بردن آن.