به گزارش سایپانیوز، فناوری‌های جلوگیری از رانندگی تحت‌تاثیر موادو الکل را در اصطلاح anti-DUI tech می‌گویند که مخفف Anti-Driving Under the Influence است. قانون‌گذاران، خودروسازان و سازمان‌های غیرانتفاعی هنوز هم در تلاش هستند که فناوری‌هایی را در خودرو به کار ببرند تا جلوی رانندگی افرادی را بگیرند که مواد مخدر یا الکلی مصرف کرده‌اند. بیشتر مسوولان از اجباری شدن دستگاه‌های نفس سنج breathalyzers حمایت کرده اند. با این حال، خودروسازان می‌گویند هنوز این فناوری برای تولید انبوه آماده نیست. ردیابی و تشخیص اینکه راننده‌ای مست است یا نه، نسبتا واضح و مشخص است و افسران پلیس حتی در طول شب هم می‌توانند این کار را انجام دهند. اما نصب سامانه ردگیری یا تشخیص روی خودرو در گفتن آسان‌تر است تا در عمل. هیچ کس علاقه ندارد خودرویی بخرد که یک ابزار تشخیص الکل از داشبورد یک خودرو یا درب‌های آن آویزان باشد. یکی از راه‌حل‌هایی که ائتلاف خودروسازی برای ایمنی ترافیک پیشنهاد کرده «سامانه ردیابی الکل غیرتهاجمی کاملا منفعل» توصیف شده است. پیش از آنکه راننده بتواند خودرو را روشن کند، باید به سمت حسگری که روی فرمان خودرو یا ستون A خودرو نصب شده، بدمد تا اجازه روشن شدن خودرو را پیدا کند. براساس خط مشی سخت گیرانه تولید‌کنندگان آن، هیچ تساهل و تسامحی در کار نیست و بین یک بطری و ۹ بطری آبجوی الکل دار فرقی وجود ندارد و این دستگاه با تشخیص کمترین میزان الکل در بازدم راننده، از ادامه رانندگی جلوگیری می‌کند. کسانی که نفسشان بوی الکل می‌دهد یا باید تاکسی بگیرند یا کسی را پیدا کنند که وقتی پشت فرمان می‌نشیند، حسگر نصب شده روی فرمان، ذره‌ای الکل را ردیابی نکند. ائتلاف یاد شده در حال برنامه‌ریزی است که این فناوری در اواخر ۲۰۲۱ قابل دسترس برای ناوگان‌های تجاری باشد. همچنین این ائتلاف در حال تکامل و تحول این سامانه است که قابل استفاده در خودروهای شخصی هم باشد. انتظار می‌رود این سامانه از سال ۲۰۲۴ برای استفاده انبوه در خودروهای سواری آماده باشد. نهادهای غیرانتفاعی که با رانندگی در حال مستی می‌جنگند این اقدام را کافی نمی‌دانند. البته بر اساس گزارش واشنگتن پست از زمان شروع گردآوری داده‌ها در زمینه ارتباط بین مرگ و میر و رانندگی تحت تأثیر مواد الکلی، آمار به نصف رسیده است. طبق داده‌های موسسه اطلاعات بیمه، از ۱۴۲تعداد۱۰ مرگ در اثر تصادف در سال ۲۰۱۹و ۲۸ درصد از مرگ و میرها به خاطر مصرف مواد الکلی بوده است. برای آنکه نصب فناوری‌های جلوگیری‌کننده از رانندگی در حالت مستی اجباری شود،‌ باید قوانین، دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های آن توسط سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه ملی NHTSA به تدوین برسد. از لحاظ قانونی نصب سوئیچ‌های ردگیری الکل تفاوت چندانی با نصب کیسه هوا و کمربند ایمنی ندارد.

این حقیقت اثبات شده است که کمربند ایمنی جان انسان‌ها را نجات می‌دهد. اما خودروسازان به این نکته اشاره دارند که سامانه‌های پیشرفته ردگیری مواد الکلی خیلی هم قابل اطمینان نیستند. این سامانه‌ها به راحتی می‌توانند تشخیص دهند که حواس شما به جاده هست یا نه اما با دقت بالا نمی‌توانند مشخص کنند راننده مست هست یا نیست. گاهی اوقات احتیاط زیادی هم خطرآفرین است. تصور کنید که ترمز اضطراری خودکار خودرو ناگهان در زمانی عمل کند که تجزیه و تحلیل داده‌ها در مورد مست بودن راننده اشتباه باشد. برای همین است که باید سامانه به درستی تشخیص دهد که راننده راست می‌گوید و نمی‌توان به سامانه‌هایی اتکا کرد که قابل اطمینان نیستند. به گفته واشنگتن پست، فناوری‌های دیگر در این زمینه هنوز در مرحله طراحی و تکوین هستند از جمله سامانه حسگرهای مبتنی بر لمس، دستگاه‌های اندازه گیری اکسیژن خون و ... سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه ملی NHTSA تاکنون ۵۵ میلیون دلار به پای توسعه سامانه‌هایی ریخته است که بتوانند جلوی رانندگی افراد مست را بگیرند. هنوز خیلی زود است که بتوان گفت کدام یک از این سامانه‌ها به تولید انبوه می‌رسند اما به نظر می‌رسد که دستگاه‌های نفس سنج از همه نزدیک‌تر هستند.

اخبار مرتبط