حتی در پیشرفته ترین کشورهای دنیا سن و عمر نیروگاه‌ها و شبکه‌های توزیع برق بسیار بالا رفته و به هیچ عنوان آمادگی رشد تصاعدی خودروهای برقی را ندارند. با اینکه دوره گذاری در نظر گرفته شده که در آن بخش مهمی از خودروها قبل از برقی شدن، هیبریدی می‌شوند اما زمان کافی برای نوسازی و تجهیز نیروگاه‌ها و شبکه‌های توزیع برق وجود ندارد. به جز مسائل زیرساختی ، یکی از مهم‌ترین موضوع‌های دوره گذار به خودروهای برقی، تأمین باتری برای این خودروها است. شاید موضوع ردپای کربن و گرمایش زمین یکی از ضرورت‌‌های اجتناب ناپذیر و انکارناپذیر محیط زیست است،‌ اما از این حقیقت هم نباید غفلت کرد که ساخت باتری‌ خودرو نیاز به منابعی دارد که بی نهایت نیست و خودش یک معضل جدید محیط زیست به حساب می‌آید. باتری‌های خودرو به عناصر و مواد معدنی بسیار گران قیمتی نیاز دارند که در طبیعت محدود هستند از جمله کبالت و لیتیوم. هم تأمین این مواد بسیار دشوار است و هم از لحاظ محیط زیست زیان‌های بسیاری به بار خواهد آورد. ضمن آنکه روش‌ها و فناوری‌های استخراج و تأمین این مواد خیلی پاک و بدون آلایندگی نیست.

به بیان دیگر، انقلاب در انرژی و حل مشکل گرمایش زمین، بستگی زیادی به استخراج بی‌رویه فلزات از زمین دارد، و یکی از دردسرهای مهم دیگر آن این است که در حال حاضر چین بر بازار این مواد معدنی استیلای کامل دارد. به بیان دقیق‌تر، چین ۹۰ درصد بازار این عناصر را در اختیار گرفته و در استفاده از آن در سیاست و دیپلماسی بین‌المللی هیچ ابایی ندارد. اگر کشورهای صاحب قدرت در جهان با این موضوع به درستی کنار نیایند، جنگ و رقابت بی‌رحمانه در دنیا به موضوع منابع انرژی پاک هم کشیده خواهد شد. کمبود در تأمین باتری به دلیل سرعت تصاعدی تقاضا در بازار و عدم آمادگی برای این سطح از گسترش خودروهای برقی است. در حالی که رهبران دنیا مشوق‌ها و دستورالعمل‌ها و سیاستگذاری‌ها را با تخصیص محرک‌ها و بسته‌های اقتصادی همراه کرده اند، و از سویی بخش خصوصی خود را با اصول سرمایه‌گذاری ESG‌  وفق می‌دهند دوره گذار از بنزینی و گازوئیلی به برقی با سرعت زیادی رو به رو شده است، طوری که در این گزارش نوشته شده: «پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ نرخ عملیات جهانی برای تولید باتری خودروهای برقی بر اساس ظرفیت‌های اعلام شده تا به حال، ۱۲۱درصد رشد داشته باشد.»