با توجه به گزارش دولت هند، این کشور قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۵، سالانه ۶ میلیون تن شکر را به تولید سوخت خودرو اختصاص دهد. این مقدار، تقریبا تمام حجمی است که هند هم‌ اکنون به عنوان دومین کشور تولید‌کننده شکر در جهان پس از برزیل، به جهان صادر می‌کند. سال گذشته، دولت هدف رسیدن به ۱۰ درصد ترکیب اتانول با بنزین (۱۰ درصد اتانول با ۹۰ درصد گازوئیل) تا سال ۲۰۲۲ و ۲۰ درصد غلظت با اتانول را تا سال ۲۰۳۰ تعیین کرده بود.در اوایل سال جاری میلادی هدف‌گذاری برای ۲۰ درصد ترکیب به سال ۲۰۲۵ موکول شد ولی ناگهان هدف‌گذاری یاد شده دو سال جلوتر افتاده است.این طرح چند مزیت برای هند دارد: آلودگی هوا را کاهش می‌دهد، از فشار سنگین واردات نفت بر اقتصاد هند می‌کاهد، مازاد تولید شکر را در بازار داخلی کنترل می‌کند و سرمایه‌گذاری در بخش روستایی را افزایش می‌دهد. برای سایر جهان، این اقدام هند می‌تواند به افزایش تورم غذا منجر شود. هم‌اکنون به دلیل کاهش عرضه در نتیجه تغییرات آب و هوایی در برزیل، قیمت شکر در بازارهای جهانی به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۷ تاکنون رسیده است. این اقدام هند می‌تواند قیمت غذا در بسیاری از کشورها را به شکل قابل توجهی افزایش دهد. سوخت اتانول بیشتر در آمریکا و برزیل مورد استفاده قرار می‌گیرد و این دو کشور در سال ۲۰۰۹ مشترکا ۸۹ درصد اتانول سوختی جهان را تولید کردند. هم‌اکنون در آمریکا بیشتر خودروها توانایی داشتن بیش از ۱۰ درصد سوخت اتانول (سوخت اتانول به ‌اضافه سوخت اصلی) را داشته و در برخی ایالت‌ها و شهرهای این کشور، کاربری بنزین ۱۰ درصد اتانول‌دار اجباری شده است.در برزیل نیز از سال ۱۹۷۶ میلادی کاربرد آمیخته بنزین و سوخت اتانول اجباری شده و در سال ۲۰۰۷ در ارتباط با فرمول ۲۵ درصد اتانول و ۷۵ درصد بنزین به دارندگان خودروهای شخصی آگاهی‌های لازم داده شده است.