جنایت در زندان غزه

همزمان، بنیامین نتانیاهو به‌خاطر افتتاح سفارت آمریکا در بیت‌المقدس به وجد آمده بود و آن را «روزی بزرگ برای صلح» نامید! بسیاری از کشورهای جهان اسرائیل را محکوم کردند و چند کشور نیز دیپلمات های خود را از آنجا فراخواندند. برخی از مردم آن را جنایات جنگی خواندند و برخی دیگر دونالد ترامپ را متهم اصلی این درگیری دانستند؛ چون سفارت آمریکا را از تل‌آویو به بیت‌المقدس منتقل کرده بود. واقعیت این است که حصار مرزی بین غزه و اسرائیل یک مرز عادی نیست. غزه یک زندان است نه یک کشور. این سرزمین که وسعت آن به ۳۶۵ کیلومتر مربع می‌رسد و ۲ میلیون نفر را در خود جای داده است، یکی از شلوغ‌ترین و تیره‌روز‌ترین جاهای زمین است. دارو، برق و دیگر ضروریات زندگی در آن با کمبود روبه‌رو است. آب لوله کشی آن غیرقابل شرب است و فاضلاب آن بی‌هیچ تصفیه‌ای به دریا ریخته می‌شود. غزه با نرخ ۴۴درصد یکی از بالاترین نرخ‌های بیکاری جهان را دارد. این منطقه که از سال ۲۰۰۷ تاکنون صحنه سه جنگ بین حماس و اسرائیل بوده همیشه یک نقطه پرآشوب بوده است. دستان زیادی در این موضوع آلوده‌اند. اسرائیل ادعا می‌کند که نوار غزه مشکل‌ او نیست و در سال ۲۰۰۵ نیروهای خود را از آنجا عقب کشیده است. با این حال اما کنترل این نوار از زمین و هوا و دریا در اختیار این رژیم است. هر فلسطینی حتی اگر یک کشاورز باشد، اگر به ۳۰۰متری حصار نزدیک شود، می‌تواند هدف شلیک قرار گیرد. اسرائیل کالاهایی را که به این منطقه وارد می‌شود نیز محدود کرده است. تنها تعداد معدودی از فلسطینیان می‌توانند برای درمان از این منطقه خارج شوند. بسیاری از ژنرال‌های رژیم صهیونیستی نسبت به فروپاشی اقتصادی این منطقه هشدار داده‌اند، اما نتانیاهو معمولا آنها را نادیده می‌گیرد. در این بین اسرائیل اشتباه می‌کند که به‌دنبال یک توافق است و ترامپ هم اشتباه می‌کند که وضعیت بیت‌المقدس را بدون اطلاع درست مورد قضاوت قرار می‌دهد.