به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای اقتصاد»، اکونومیست در این سرمقاله نوشته است اگر در اجلاس مشترک آمریکا و کره‌شمالی، ترامپ به یک توافق دست یابد، بازهم رویکرد و روش او به آمریکا و جهان آسیب خواهد زد. بر این اساس قرار است دونالد ترامپ و کیم‌جونگ‌اون هفته آینده در سنگاپور با هم دیدار کنند و هدف از این دیدار پاکسازی شبه‌جزیره کره از تسلیحات اتمی خواهد بود. چند روز پس از آن آمریکا و چین از یک جنگ تجاری عقب‌نشینی خواهند کرد تا اختلافات خود را با یکدیگر حل‌وفصل کنند. در تابستان هم قرار است تحریم‌ها علیه ایران از سرگرفته شوند. این دستاوردها برای هر یک از روسای جمهور آمریکا می‌توانست برجسته باشد. حالا برای مردی که تابوهای سیاست‌خارجه آمریکا را شکسته است می‌تواند به واقع شایان توجه باشد. اما آیا تحقق هیچ‌یک از این اهداف محتمل است؟ و وقتی که ترامپ برای دستیابی به این اهداف، متحدان و نهادهای جهانی را هدف قرار می‌دهد، توازن هزینه فایده این اقدامات برای آمریکا و جهان در چه وضعیتی قرار خواهد گرفت؟ ترامپ هم مانند اوباما میراث‌دار کشوری شده است که از اینکه پلیس جهان باشد، با افراط‌گرایان مواجه شود و نگران تهدیدهای روزافزون چین باشد، خسته است.

راه‌حل اوباما اما این بود که از دموکراسی‌هایی که طرزفکری نزدیک به آمریکا دارند کمک بگیرد. به همین دلیل بود که توافق هسته‌ای ایران، با همراهی اروپا، چین و روسیه که در مذاکرات برجام حضور داشتند، شکل گرفت. و توافق شراکت دو سوی اقیانوس آرام با هدف یکپارچه‌سازی متحدان آسیایی آمریکا در چارچوب قوانین جدید تجاری که روزی کانال می‌زند بر اهداف چین، در چنین فضایی امضا شد. حالا ترامپ اما ایده‌هایی دیگر در سر دارد. او حملات هوایی را بر فراز سوریه آغاز کرد، تا عملکردش از نظر برخی بهتر از اوباما جلوه کند. غیر از موضوع سوریه اما ترامپ هر رابطه‌ای را به مثابه مجموعه‌ای از معاملات رقابتی می‌پندارد. در عین حال تصور وجود یک رئیس‌جمهوری که بتواند به اندازه ترامپ از سر خوشحالی به قلدری خود ادامه دهد دشوار است. در کوتاه مدت شاید برخی از اهداف ترامپ با موفقیت روبه‌رو شوند. اما در دراز مدت این رویکرد کارساز نخواهد بود. فرضیات اولیه او غلط هستند. او به غلط تصور می‌کند که هر برنده، یک بازنده در پی دارد یا هر کسری تجاری نشان‌دهنده یک «معامله بد» است. اقدامات او شاید ژئوپلیتیک جدیدی را بنیان نهند اما در دراز مدت نمی‌توانند در خدمت آمریکا یا جهان باشند. هنری کیسینجر گفته است: یک فرمان به سادگی نمی‌تواند صادر شود بلکه برای آنکه دوام داشته باشد باید حقانیت آن مورد پذیرش قرار گیرد.

اخبار مرتبط