بشریت درحال شکست خوردن است

به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای اقتصاد»، هفته‌نامه انگلیسی اکونومیست با اشاره به آتش‌سوزی‌های مرگبار، موج گرما و خشکسالی‌هایی که نیمه شمالی کره‌زمین را در برگرفته است، نوشته است زمانی چنین بلایایی، غیرعادی محسوب می‌شدند اما حالا پیش‌پا افتاده و عادی تلقی می‌شوند. اکونومیست با استناد به بررسی‌های جدید نوشت که اگر تغییرات جوی ساخته دست بشر پدید نمی‌آمد، میزان گرمای بیش از حد تابستان امسال در اروپا می‌توانست کمتر از نصف میزان کنونی باشد. هر چه تاثیر تغییرات جوی مشهودتر می‌شود، گستردگی ابعاد چالش‌های پیش رو هم افزایش می‌یابند. حالا با گذشت سه سال از توافق کشورهای جهان مبنی بر اینکه گرمایش کره‌زمین را در سطحی «خیلی پایین‌تر» از ۲ درجه سانتیگراد در مقایسه با سطح دمای پیش از دوران صنعتی‌شدن حفظ کنند، انتشار گازهای گلخانه‌ای بار دیگر افزایش یافته است. اکونومیست هشدار داده که به‌رغم تلاش‌های انجام شده برای کاهش گرمایش کره‌زمین، میزان گازهای گلخانه‌ای درحال افزایش است. سرمایه‌گذاری در حوزه‌های نفت و گاز رو به افزایش است درحالی‌که سرمایه‌گذاری‌ها در پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر متوقف شده‌ است. در سال ۲۰۱۷ میزان تقاضا برای زغال‌سنگ برای نخستین بار طی چهار سال پیش از آن، افزایش یافت. از سوی دیگر در بسیاری کشورها پرداخت یارانه به بخش انرژی‌های تجدیدپذیر همچون انرژی‌های بادی و خورشیدی رو به کاهش گذارده است. انرژی هسته‌ای مناسب برای محیط‌زیست گران تمام می‌شود و از محبوبیت چندانی برخوردار نیست. بی‌شک وسوسه‌انگیز است اینگونه فکر کنیم که همه این‌ها، پسرفت‌هایی موقتی است و افراد به دلیل برخورداری از غریزه محافظت از خویشتن، برای دستیابی به پیروزی در جنگ با تغییرات اقلیمی تقلا خواهند کرد. واقعیت اما چنین نیست و بشر در این مبارزه درحال شکست خوردن است.

گرچه نمی‌توان گفت که پیشرفت ناکافی برابر با دست‌نیافتن به پیشرفت است. این روزها صفحات خورشیدی، توربین‌های بادی و دیگر تکنولوژی‌های کم‌کربن، ارزان‌تر و کارآمدتر شده‌اند. سال گذشته تعداد خودروهای برقی سراسر جهان از یک میلیون دستگاه گذشت. امروزه در برخی نقاط پرآفتاب و پرباد، هزینه انرژی‌های تجدیدپذیر کمتر از هزینه زغال‌سنگ تمام می‌شود. با وجود همه اینها اما نگرانی‌های مردم درحال فزونی است. در یک نظرسنجی که پارسال در ۳۸ کشور جهان انجام شد، ۶۱ درصد از مردم اعلام کردند که تغییرات اقلیمی را یک تهدید بزرگ می‌دانند و تنها عاملی که بیش از آن در جهان ترس ایجاد کرده بود، داعش بود. در این بین اما سیاستمداران نقش کلیدی در ایجاد اصلاحات دارند و می‌توانند این اطمینان را ایجاد کنند که فشار این تغییرات بیش از همه بر آسیب‌پذیرترین اقشار وارد نمی‌آید. شاید در نهایت گرمایش زمین موجب شود که آنها به عزمی واحد برسند اما مشکل این است که متاسفانه به‌نظر می‌رسد پیش از آن، جهان درحال داغ‌تر شدن است.