اولین جرقه اعتراضات پس از میدان «تیان آن‌من» زده شد
بازگشت سیاست به دانشگاه‌های چین
عکس: AFP
«یو» نوشت: «وقتی دیدم مادرم ناله می‌کند، به سر و صورت خود می‌زند، زانو زده و از من تمنا می‌کند و حتی تهدید به کشتن خود می‌کند، قلبم ریخت. اما به‌عنوان یک اصل، نباید عقب بنشینم.» ماه گذشته این دختر حدودا ۳۰ ساله نقشی برجسته در جنبشی دیگر داشت. او به ده‌ها دانش آموز فعال دیگر در سراسر چین پیوسته بود که برای حمایت از کارگران کارخانه‌ها به شهر جنوبی «هویژو» (Huizhou) آمده بودند؛ کارگرانی که می‌کوشیدند یک اتحادیه کارگری تشکیل دهند. «یو» ۲۳ اوت به رویترز گفته بود: «در دانشگاه، من و دوستانم از فرصت استفاده کردیم و در مورد این بحث کردیم که چگونه انگیزه‌مان را از دست داده‌ایم و چگونه در فضای روزمرگی گم شده و به دام افتاده‌ایم.» او که موهای مشکی دارد و به شکل دم اسبی آنها را می‌بندد، معتقد است: «وقتی در جامعه تحرک دارم و برای چیزهایی که به آن اعتقاد دارم می‌جنگم، احساس خوبی دارم.»
«ونگ- شپرد» در گزارش خود می‌افزایند «یو» و چند کنشگر جوان چینی دیگر در چندین مصاحبه اعلام کرده‌اند که خودمحوری و مادی‌گرایی در میان دانشجویان نخبه چینی به وفور دیده می‌شود. این کنشگران می‌گویند به نابرابری‌های روزافزون در چین و دیگر نگرانی‌های اجتماعی واکنش نشان می‌دهند. آنها می‌گویند در چند هفته اخیر وارد برخی مسائل اجتماعی شده‌اند. این دانشجویان جوان چینی می‌گویند به تجاوز جنسی در دانشگاه واکنش نشان داده‌اند، حقوق کارگران و حق میزبانی گروه‌ها برای بحث در مورد مسائل اجتماعی را مورد بحث و حمایت قرار داده‌اند. گزارشگران رویترز مدعی‌اند که این تجمعات با واکنش نیروهای دولتی چین مواجه شده است. این کنشگران - بر خلاف رهبران جنبش دانشجویی در تظاهرات ۱۹۸۹ تیان آن‌من – خواستار اصلاح و بازنگری کامل در نظام سیاسی چین شده‌اند. آنها می‌گویند الهام‌بخش‌شان «جنبش چهارم مه» است؛ یعنی همان تظاهرات ۱۹۱۹ که از چین می‌خواست خود را تقویت کند. این جنبش نقشی اساسی در شکل‌گیری حزب کمونیست چین داشت. این یک‌وجه ممیزه میان جنبش فعلی با جنبش تیان آن‌من است. دانشجویان فعلی می‌گویند الگویشان نه تیان آن‌من بلکه جنبش چهارم مه است. کنشگران فعلی خواستار برابری گسترده در جامعه چین و رفتار بهتر با گروه‌های اقلیت، کارگران مهاجر و گروه‌های کم درآمد هستند. اگرچه تعداد این کنشگران اندک است، اما حزب کمونیست چین آنها را به منزله یک چالش می‌نگرد. حزب حاکم چین نسبت به فعالیت دانشجویان و متفکران در جنبش‌های ملی حساس است و از میزان اثرگذاری آنها می‌ترسد. این کنشگران دانشجویی وقتی می‌خواهند از نابرابری در چین سخن گویند به سخنان مارکسیست- لنینیست‌ها و نقل قول‌هایی از مائو و پرزیدنت «شی» اشاره می‌کردند. با این حال، آنها توانسته‌اند صدای خود را با وجود سانسور در چین به بیرون برسانند و در رسانه‌های اجتماعی بازتاب دهند. آنها از رمزهایی استفاده می‌کنند تا از زیر ذره‌بین و شنود دولت بگذرند. آنها در نگارش متن در فضای اجتماعی هم از عباراتی رمزآلود استفاده می‌کنند تا فقط خودشان مفهوم آن را بفهمند. وقتی «یو» خواست نامه خود را در WeChat در ماه آوریل منتشر کند، هم دانشگاهی‌هایش از تکنولوژی blockchain استفاده کردند تا تضمین کنند که این نامه همچنان برای همه قابل دسترس است. با این حال، برخی معتقدند این نخستین جرقه اعتراضات دانشجویی در چین پس از میدان تیان آن‌من است و همین موجبات نگرانی دولت چین شده است.
ارسال نظر