استراتژی وقت‌کشی خانم نخست‌وزیر
جرمی کوربین گفته بود با توجه به اینکه دولت ترزا می، رای‌گیری در مورد برگزیت را به تاخیر انداخته، شایسته است که یک رای‌گیری درمورد عدم اعتماد به دولت وی انجام شود. این درحالی است که نخست‌وزیر بریتانیا اعلام کرده است که با تغییر برنامه در رای‌گیری در باب پیش‌نویس مورد توافق، جلسه را به روز چهاردهم ژوئن موکول کرده است. این تاریخ به منزله این است که بریتانیا ۸۰ روز پیش از مهلت قانونی برای خروج از اتحادیه اروپا تصمیم‌گیری خواهد کرد.
قرار بود که این رای‌گیری در تاریخ ۱۱ دسامبر صورت بگیرد که با توجه به جو موجود علیه پیش‌نویس، ترزا می تصمیم گرفت تاریخ آن را تغییر دهد. با این حال کوربین گفته است که قابل قبول نیست که ترزا می، پارلمان را معطل نگه دارد. در این شرایط علاوه بر کوربین ۲۹ تن از اعضای پارلمان، ۱۵ تن از اعضای مجلس اعیان و پنج تن از اعضای پارلمان اروپایی نامه‌ای را امضا کرده و از رهبران حزب کارگر خواسته‌اند تا جلسه استیضاح و رای عدم اعتماد به ترزا می برگزار شود. قانون‌گذاران حزب کارگر معتقدند، ترزا می در تلاش است تا وقت‌کشی کند.
لیز کندال یکی از قانون‌گذاران حزب کارگر روز دوشنبه در پارلمان گفت: آنچه غیرقابل قبول محسوب می‌شود به تاخیر انداختن رای‌گیری درخصوص برگزیت است آن هم نه به‌خاطر اینکه ترزا می می‌خواهد تغییراتی در آن ایجاد کند، بلکه به این دلیل که نخست‌وزیر انگلیس تنها می‌خواهد وقت‌کشی کند و قانون‌گذاران را بترساند تا از برگزیت حمایت کرده و از یک برگزیت بدون توافق اجتناب کند.
در این شرایط نخست‌وزیر انگلیس در مجلس عوام این کشور اظهار کرد: بسیاری از اعضای این مجلس این نگرانی را دارند که ما باید هر چه سریع‌تر تصمیم لازم را اتخاذ کنیم. او ادامه داد: در نظر داریم به روند مناظره‌ها درباره برگزیت در هفته‌ای که از هفتم ژانویه آغاز می‌شود، بازگردیم و رای‌گیری را در هفته پس از آن برگزار کنیم. اما رهبر حزب مخالفان بر این باور است که ترزا می موفقیت خاصی نداشته و صرفا انگلیس را دچار یک بحران ملی کرده اما خود بی‌جهت ادعا می‌کند پیشرفت داشته است.
رفراندوم دومی در کار خواهد بود؟
در شرایطی که کار دولت ترزا می هر روز سخت و سخت‌تر می‌شود، عده‌ای از سیاسیون بازنشسته به‌دنبال رفراندوم دوم می‌گردند. اما نخست‌وزیر بریتانیا می‌گوید که رفراندوم دوم اعتماد مردم را از بین می‌برد و بیشتر به شکاف موجود می‌افزاید. در روزهای اخیر و نزدیک شدن به مهلت قانونی خروج این کشور از اتحادیه اروپا صحبت درباره همه‌پرسی دوباره بیش از پیش مطرح شده است. جان میجر و تونی بلر، از نخست‌وزیران پیشین بریتانیا از جمله کسانی هستند که گفته‌اند که اگر بریتانیا راه مناسبی برای خروج از اتحادیه اروپا پیدا نکند، بهتر است که همه‌پرسی دوباره برگزار شود. اما ترزا می با مخالفت با این نظر می‌گوید که برگزاری همه‌پرسی دوباره آسیب جبران‌ناپذیری به تمامیت سیاست ما وارد می‌کند. ترزا می بر این باور است که که رای‌گیری دوباره درباره اتحادیه اروپا یعنی به میلیون‌ها نفر که رای داده‌اند بگوییم که سیاست ما کارآمد نیست. تونی بلر اما روز جمعه گفت که اگر دیگر گزینه‌های برگزیت به جایی نرسد این منطقی خواهد بود که نمایندگان پارلمان به برگزاری یک همه‌پرسی دوم رای بدهند. او تصریح کرد: «دلیل اصلی اینکه باید همه‌پرسی دوباره‌ای برگزار کنیم، این است که ۳۰ ماه مذاکره کرده‌ایم و اگر رو راست باشیم، می‌بینیم که در وضعیت بحرانی قرار داریم.» این درحالی است که نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشت: اگر چند ماه پیش کسی از رای مجدد مردم و رفراندوم دیگر صحبت می‌کرد او را متهم به خوش‌خیالی می‌کردند اما در چند ماه اخیر بلاتکلیفی‌ها موجب شده است تا گزینه رفراندوم از سوی برخی سیاسیون به‌عنوان راهکار خلاصی از وضعیت موجود مطرح شود.
درحال‌حاضر مهم‌ترین مشکل بر سر این ایده مقاومت ترزا می برای برگزاری یک رفراندوم دیگر است. او می‌گوید که رفراندوم دوم بیش از پیش به شکاف موجود دامن می‌زند. اما وی باید این نکته را هم در نظر بگیرد که این روزها وی دست بالا را ندارد و گزینه‌هایش یکی‌یکی درحال سوخت شدن هستند. حزب کارگر بحث رای عدم اعتماد را مطرح کرده است. هر چند که این موضوع در عمل غیرممکن است اما فشارها را عیله دولت ترزا می بیشتر می‌کند. او هفته پیش توانست از حزب خود رای شکننده‌ای بگیرد و جرمی کوربین برای رای عدم‌اعتماد به آن ۱۱۷ نفری فکر می‌کند که در حزب محافظه‌کاران رای منفی به ترزا می دادند. پشت صحنه نیز برخی از هم‌حزبی‌های ترزا می در داخل دولت به‌دنبال این هستند که وی را متقاعد کنند تا یک رفراندوم دیگر برگزار کند. هر چند ترزا جواب منفی به این درخواست داده است اما به‌زودی وی متوجه خواهد شد زمین بازی وی درحال آب رفتن است و باید فکر دیگری کند.
البته اگر بنا به برگزاری یک رفراندوم دیگر باشد سوالات متعددی از سوی اقشار مختلف مطرح خواهد شد: چرا رفراندوم دوم؟ چگونه دقیقا باید اجرا شود؟ آیا مشکل‌گشا خواهد بود؟
زمانی که در سال ۲۰۱۶ رفراندوم برگزار شد، سوال ساده بود: بمانیم یا برویم. کسانی که خواهان رفتن بودند با برتری اندکی توانستند پیروز میدان شوند. کسانی هم که خواهان جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا بودند می‌گفتند که برگزیت همه خیر و برکت است. بوریس جانسون که بعدها وزیر امور خارجه انگلیس شد گفت که بریتانیا هنوز سهم کیک خود را دارد و می‌تواند یکجا آن را ببلعد. مایکل گوو، وزیر محیط‌زیست فعلی گفته بود که همه کارت‌ها دست ما است و دیوید دیویس وزیر سابق برگزیت پیش‌بینی کرده بود که مسیر خروج اصلا سربالایی ندارد و همه سرپایینی است.
نیویورک‌تایمز در ادامه مطلب خود می‌نویسد: اگر قرار به برگزاری رفراندوم دوم باشد باید تصمیمات بهتر و دقیق‌تری نسبت به رفراندوم اول گرفته شود. برخی می‌گویند که در این رفراندوم باید مشخصات پیش‌نویس مورد توافق ترزا می و اتحادیه اروپا هم به رای گذشته شود و مردم به‌طور مستقیم نظر خود را بگویند. در مقابل مخالفان این پیش‌نویس که عمدتا هم‌حزبی‌های نخست‌وزیر بریتانیا هستند می‌گویند که باید بر روی گزینه خروج بدون توافق تاکید کرد.
در این میان اما بخش‌خصوصی بریتانیا که از قدرت قابل‌توجهی هم برخوردار است نسبت به خروج بدون توافق ابراز نگرانی کرده است. آنها می‌گویند که خروج بریتانیا بدون توافق موجب خسارت سنگین به این کشور خواهد شد. درحال‌حاضر بریتانیا بین سه گزینه معلق مانده است: خروج از اتحادیه اروپا با پیش‌نویسی که به تازگی امضا شده است، باقی ماندن در اتحادیه اروپا و خروج بدون توافق. همین بلاتکلیفی در نزد دولت ترزا می، شاید موجب شود که وی به برگزاری رفراندوم دوم با سوالات دقیق‌تری متمایل شود.
ارسال نظر