بخش پنجاه و سوم
محرمانه‌های کره‌شمالی
همچون بسیاری از محصولات دیگر جانگ‌مادانگ، کرم‌های زیبایی از چین وارد می‌شوند. برخی کرم‌ها هم در چین ساخته می‌شوند اما بهترین کرم‌ها در کره‌جنوبی تولید می‌شوند و با وجود قیمت‌های بالای‌شان بسیار محبوب هستند. کرم‌های زیبایی اکنون کالای استاندارد خانگی در پیونگ‌یانگ است و درحال تبدیل شدن به محصولی شایع در دیگر شهرها هم است. با این حال، چنان‌که انتظار می‌رود، تعداد معدودی در حومه شهر از آنها استفاده می‌کنند. برای زنان روستایی متوسط الحال، زندگی هنوز حول کشاورزی و تامین و تدارک غذا برای خانواده می‌گردد؛ چنان‌که در کشورهای فقیر در اقصی نقاط دنیا چنین است. غیر از کرم‌های زیبایی، کره‌جنوبی به دلیل یک شکل دیگر از مسائل مرتبط با زیبایی هم شهرت دارد. جراحی پلاستیک با کیفیت بالا و قیمت مناسب و رقابتی یکی از صنایع درحال رشد این کشور در قرن ۲۱ است که هم مشتریان داخلی به خود جذب کرده و هم خارجی. زنانی از چین، ژاپن و مناطق دوردست‌تر گروه گروه به سئول می‌آیند تا بازسازی‌های دردناک گونه، لیپوساکشن، جراحی ایجاد یا درشت کردن پلک [ double-eyelid operation: این‌گونه عمل‌ها در کشورهایی مانند چین، ژاپن، و دو کره بسیار متداول شده و باعث می‌شود چشم از آن حالت بادامی شکل کوچک خارج شده و حالتی درشت‌تر به خود بگیرد. این نوع جراحی باعث می‌شود فُرم چشمان مردمان این نواحی شبیه به نژادهای غربی شود] و تزریق‌های بوتاکس را انجام دهند. جراحی پلاستیک اکنون یک پدیده زیباساز در میان زنان جوان کره‌جنوبی است. محرک این گرایش نه بیهودگی که رقابت است. کره‌جنوبی احتمالا یکی از رقابتی‌ترین جوامع در دنیاست؛ مردم آنجا بر سر دستاوردهای دانشگاهی، شغلی، نمادهای منزلت و ظاهر و فیزیک شان بسیار بیش از متوسط جوامع غربی (بیشتر از آنچه تصور می‌شود) رقابت می‌کنند. فضای رقابتی کره‌جنوبی فراریان شمالی را هم (که به این کشور می‌رسند) بسیار متعجب کرده است. اما جنون جراحی پلاستیک اکنون درحال توسعه به سوی مناطق شمالی [منظور کره‌شمالی] است.
همچون مد، محرک و نیروی پیشران درخصوص مسائل زیبایی بانوان هم فیلم‌ها و تلویزیون کره‌جنوبی است. بازیگران (زن و مرد) کره‌جنوبی به لحاظ فیزیکی جذاب تلقی می‌شوند و بخش بزرگی از دلیل این کار هم جراحی پلاستیک و بوتاکس است که بیشترشان چنین می‌کنند. با این حال، به‌دلیل فقدان پول و کمبود پزشکانی که بدانند چگونه چنین عمل‌هایی را انجام دهند، یک رویه شایع وجود دارد: جراحی ایجاد پلک. یک باور رایج در شرق آسیا وجود دارد که چشمان بزرگ با خطوط آشکار در پلک‌ها جذاب است.
برخی افراد از بدو تولد با آن زاده می‌شوند اما بیشتر آنها چنین نیستند. این به راحتی با یک جراحی ساده که «بلفاروپلاستی» نامیده می‌شود «اصلاح می‌شود.» این کار مستلزم یک جراحی سرپایی است و حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد. در کره‌شمالی، ثروتمندان این جراحی را با پرداخت پول خوبی به جراحی واقعی به خوبی انجام می‌دهند. با این وجود، برای بسیاری این جراحی به شکل «غیرقانونی و مخفیانه» انجام می‌گیرد. در چنین مواردی، هزینه این کار کمتر از ۲ دلار و در منزل بیمار هم انجام می‌شود بدون کمک داروی بیهوشی. بسیاری از کسانی که این عمل‌ها را انجام می‌دهند حتی دکتر هم نیستند. در حقیقت برای هر کسی میسر است که بیاموزد چگونه «چین پلک» [eyelid fold] درست و شروع به انجام آن کند. آنها که این کار را انجام می‌دهند از مزایای تمجید زبانی برخوردار شده و زندگی خوبی هم می‌سازند. مانند تمام انواع جراحی‌های پلاستیک، این نوع جراحی پلک هم در کره‌شمالی غیرقانونی است. با این حال، در میان زنان جوان شهری از تمام طبقات اجتماعی این جراحی آن‌قدر شایع شده که مقام‌ها نمی‌توانند کاری در این رابطه انجام دهند. اثبات اینکه کسی این جراحی را انجام داده دشوار است زیرا کسانی هستند که پلک‌شان مادرزادی بزرگ است و نیازی به این دست جراحی‌ها ندارند. کسانی هم که گرفتار می‌شوند می‌توانند دوستان و اقوامی را بیابند که شهادت دهند پلک‌هایشان طبیعی است. حتی اگر اتهام هم ثابت شود، رشوه حلال مشکلات است. همچنین بسیاری از زنان هستند که ابروها یا لب‌های خود را «تتو» می‌کنند. چنین کارهایی هزینه‌ای کمتر از جراحی یا درشت کردن پلک دارد. همچنین تعداد اندکی از زنان وجود دارند – عمدتا در پیونگ‌یانگ و از میان طبقات بسیار ثروتمند- که جراحی بینی انجام می‌دهند. ظاهرا این نوع جراحی در میان زنان جوانی متداول است که در آرزوی بازیگر شدن یا نوازندگی آلات موسیقی هستند. اما روند «جراحی زیبایی» در کره‌جنوبی هم در میان قشر پولدار شروع شد و با در نظر گرفتن اینکه اقتصاد کره‌شمالی درحال از سر گذراندن تغییرات جدی است، بسیار محتمل به‌نظر می‌رسد که هر دو گزینه و در دسترس بودن جراحی پلاستیک در کره‌شمالی در سال‌های آینده افزایش خواهد یافت.
از غیرطبیعی‌ها تا طبیعی‌ترین‌ها
نمایندگی بین‌المللی رسانه‌ها در کره‌شمالی امری است از مفهوم تهی. شهروندان کره‌شمالی یا «پیروان کور» تبلیغات دولتی نمایش داده می‌شوند یا قربانیان بی‌یار و یاور آن. اما این حقیقت که جوانانی در میان مردم کره‌شمالی هستند که مجازات‌های سخت – و نیز طرد والدین - را به جان می‌خرند تا زیبا جلوه کنند باید خواننده را از این اشتباه یا مفهوم کاریکاتوری و ساده‌سازی شده به در آورد. آنها که از این دیدگاه کلیشه‌ای تبعیت می‌کنند باید مساله افزایش رو به رشد صنعت کلبه‌ای «اتاق‌های ساعتی» [کلبه‌های کوچکی که شامل اتاقی کوچک می‌شود و در سراسر کره‌شمالی به‌صورت ساعتی اجاره داده می‌شود] که در تمام شهرهای کره‌شمالی وجود دارد را در نظر بگیرند. همچون مردمان سراسر دنیا، مردمان کره‌شمالی هم آرزوها و تمایلاتی دارند و هیچ نوع محدودیت یا ممنوعیتی نمی‌تواند جلوی ابراز این تمایلات را بگیرد.
ارسال نظر