«جو » در مخالفت با سیاست «بوریس» استعفا کرد
جانسون روی دور باخت
در این راستا مخالفان برگزیت بدون توافق و «گروه شورشی»در حزب محافظه‌کار بخش نخست لایحه را با ۳۲۹ رای موافق در برابر ۳۰۰ رای مخالف تصویب کردند. دور دوم رای‌گیری نیز با اکثریت آرا همراه شد. رای‌گیری در مرحله نهایی با نتیجه ۳۲۷ رای موافق در مقابل ۲۹۹ رای مخالف به پایان رسید. به این ترتیب نمایندگان پارلمان بریتانیا لایحه‌ای را مورد تصویب قرار دادند که از خروج بدون توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا جلوگیری می‌کند. بوریس جانسون نیز پس از شکست پیاپی در مجلس عوام بریتانیا، خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام در این کشور شد. بوریس جانسون خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام در پانزدهم اکتبر شده است اما اپوزیسیون این کشور مخالف برگزاری انتخابات در نیمه اکتبر است. با این حال پارلمان گفته است که یک رای‌گیری دیگر در پارلمان برگزار خواهد کرد تا تکلیف برگزاری انتخابات در نیمه اکتبر مشخص شود.
بریتانیا حالا وارد یک دو قطبی رسمی شده است و مردم این کشور باید نشان دهند که خواستار چه نوع خروجی از اتحادیه اروپا هستند: مخالفان که خواستار خروج با توافق هستند و بوریس جانسون و طرفدارانش که حامی برگزیت سخت و خروج بدون توافق هستند. جانسون هم‌اینک برگزاری انتخابات را تنها راه چاره برای خروج از این بن‌بست می‌داند تا بتواند به این طریق یک اکثریت با ثبات از محافظه‌کاران در پارلمان تشکیل دهد. او همچنین گفته، کسانی که از این حزب خارج شده‌اند، حق بازگشت ندارند. او در پارلمان بریتانیا گفت: «من ابدا انتخابات دیگر نمی‌خواهم اما راه دیگری نمی‌بینم. برای خروج از این وضعیت باید تصمیم‌گیری شود.» بوریس جانسون قصد دارد تا پیش از مهلت اتحادیه اروپا به بریتانیا درخصوص برگزیت، یک انتخابات زودهنگام برگزار کند تا در صورت پیروزی، برنامه خود را مبنی بر خروج بدون توافق پیاده کند. او برای این پیروزی نیاز به یک حزب یکدست‌تر دارد. اما به نظر می‌رسد، اپوزیسیون توجهی به درخواست برنامه‌ریزی شده از سوی بوریس جانسون برای برگزاری انتخابات زودهنگام ندارد.
اپوزیسیون می‌خواهد به این طریق بوریس جانسون را به سمت یک خروج با توافق هول دهد. در این شرایط بوریس جانسون برای درخواست مهلت دیگر برای برگزیت تحت‌فشار قرار خواهد گرفت اما او گفت که ترجیح می‌دهد بمیرد و چال شود اما درخواست مهلت دیگر نکند. جیکوب ریس موگ، رهبر مجلس عوام گفت که دوشنبه مجددا برای تعیین تکلیف رای‌گیری خواهد شد. این همان روزی است که لایحه جلوگیری از خروج بدون توافق به رضایت خاندان سلطنتی برسد و به قانون تبدیل شود. بوریس جانسون برای برگزاری انتخابات زودهنگام نیاز به دو سوم رای پارلمان دارد و برای تحقق چنین شرایطی او نیاز به رای اپوزیسیون دارد. هیاهوهای روز پنج‌شنبه اجازه نداد تا مشخص شود رای اپوزیسیون به‌طور دقیق چیست اما جرمی کوربین، دبیرکل حزب کارگر گفت تا زمانی که لایحه ممانعت از خروج بدون توافق به‌طور رسمی تبدیل به قانون نشود، حزب او اجازه برگزاری انتخابات زودهنگام را نخواهد داد.
شکست‌های پیاپی بوریس جانسون اما تنها محدود به پارلمان نبوده و وی حتی برادر خود را هم روبه‌روی خود یافته است. نیویورک‌تایمز درباره اختلافات دو برادر می‌نویسد: آنها تقریبا موهایشان به یک اندازه شوکه‌کننده و البته به رنگ بلوند است. آنها در خانواده‌ای بزرگ شدند که رقابت بین این دو حرف اول را می‌زد و در سر میز شام نیز به مجادله و بحث با یکدیگر می‌پرداختند. این دو بر سر برگزیت هم در دو سوی متفاوت ایستاده بودند اما به هر حال همدیگر را تحمل می‌کردند و با یکدیگر کنار می‌آمدند، کاری که مردم عادی می‌کنند. به‌طور خلاصه برادران جانسون، بوریس و جو همواره پشت یکدیگر بوده‌اند تا اینکه روز پنج‌شنبه جو جانسون استعفای خود را اعلام کرد. وی هم از نمایندگی کنار کشید و هم از حزب محافظه‌کار. استعفای او پس از یک هفته فاجعه‌آمیز در لندن رخ داد که مسبب آن نیز برادرش بوریس جانسون بوده است. به‌نظر می‌رسد این استعفا تم داستان‌های شکسپیری و حتی فرویدی دارد اما در نهایت باید گفت که یک وجدان‌درد ساده جو جانسون را به استعفا واداشت. جو جانسون ۴۷ ساله در پستی توییتی نوشت: «در هفته‌های اخیر بین وفاداری به خانواده یا توجه به منافع ملی گیر افتاده بودم. به‌عنوان یک نماینده این برایم یک تنش غیرقابل تحمل بود.»
استعفای برادر بوریس جانسون تاکنون یکی از مصیبت‌بارترین شکست‌های وی از زمان نخست‌وزیری‌اش به‌حساب می‌آید. نخست‌وزیر ۵۵ ساله این کشور روز پنج‌شنبه در یورکشایر با تکذیب درگیری خانوادگی، برادر خود را یک مرد فوق‌العاده خواند و گفت که جو جانسون درباره برگزیت با من هم‌عقیده نیست. این البته مساله‌ای است که در ذات خود در درون خانواده قطب‌بندی ایجاد می‌کند. بوریس جانسون در عصر خیزش پوپولیست‌ها برای پیشبرد برنامه‌اش دست به آزمون و خطاهای فراوانی زده است. او به‌دنبال همراه کردن حزب خود به طرق خصمانه بود تا به این طریق قدرتش را تحکیم کند. جانسون با دور زدن قوانین دموکراسی بریتانیایی قصد داشت تا پارلمان را تعلیق کند و حالا نیز خواستار یک انتخابات زودهنگام است. او نهایت استفاده را از بدترین دو قطبی تاریخ مدرن بریتانیا برده است تا مخالفان با طرحش را موافق و همراه با جرمی کوربین، رهبر نامحبوب حزب کارگر نشان دهد. او همه این اقدامات را با این عنوان که قهرمان مردم بوده و نهادهای موجود در این کشور غیرقابل اعتماد است، توجیه می‌کند. در سراسر دنیای دموکراتیک استفاده از این شیوه که همراه با موفقیت هم بوده، رو به افزایش است. برای بریتانیا نیز شرایط به‌وجود آمده، استفاده از این شیوه را مطلوب کرده است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که عدم اعتماد به نهادها رو به افزایش است و مردم از یاغی‌های رادیکال و رهبران قدرتمند حمایت می‌کنند. رای به خروج از اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۶، متعاقب پیروزی کوربین در حزب کارگر رقم خورد و اینها نشان از تفوق پوپولیسم در این کشور است. با این حال هنوز جانسون نتوانسته است طرح پوپولیستی خود را پیاده کند و در مقابل چشمانش آن طرح منفجر شده است. پارلمان علیه وی برخاسته است. در درون حزبش نیز عده‌ای در مقابلش ایستادند و او فاقد اکثریت لازم برای پیروزی شد. این در شرایطی است که بوریس جانسون هنوز هسته اصلی طرفداران خود را حفظ کرده است و این شانس را دارد تا در یک انتخابات پیروز میدان شود. هرج‌ومرج‌های اخیر بریتانیا، هر چند در نقطه مقابل روند کنونی پوپولیسم در جهان است اما معلوم نیست که این جریان تا چه زمانی دوام خواهد یافت.
دنیل زی‌بلات، یک دانشمند علوم سیاسی که در مورد کاهش روندهای دموکراتیک در جهان مطالعه می‌کند، می‌گوید که در نظام‌های پارلمانی مقاومت بیشتری در برابر رهبران کاریزماتیک شکل می‌گیرد تا نظام‌های ریاستی. دموکراسی بریتانیا مانند سایر کشورهای غربی، دموکراسی مستقیمی نیست و قوانین نانوشته در آن حرف اول را می‌زند. در دموکراسی بریتانیایی، قدرت کمتری در اختیار رای‌دهندگان و احزاب قرار داده می‌شود و بیشتر قدرت به اعضای رسمی حزب و محافظان نهادها داده می‌شود. به اعتقاد این دانشمند این سیستم بیشتر از آمریکا، از دموکراسی در برابر پوپولیسم محافظت می‌کند.
ارسال نظر