ببر کاغذی شبه قاره
با همان سرعتی که شمار موارد ابتلا به ویروس رو به فزونی می‌گذارد، محبوبیت دولت نیز در جهت مخالف در حال کاهش است. انتقاداتی که از هند به گوش می‌رسد، تنها نشانه‌ای دال بر عدم موفقیت مکرر دولت درخصوص موج دوم ابتلا به کووید-۱۹ که متخصصان بهداشت دولت نیز به آن اذعان داشتند، نیست. این انتقادات حتی به سادگی متوجه تلاش مودی و تیمش برای واکنش به بلایی که بر هند نازل شده است، نیستند. هندی‌ها به دریافت حمایت ناچیز و زیست در اوضاع بی‌‌سامان عادت کرده‌اند. اما اکنون احساس می‌کنند که به‌طور کامل رها شده‌اند، این حس به‌ویژه در طبقه متوسط که از نظر سیاسی پرصداترین بخش از جامعه است، به گوش می‌رسد. شرایط همه‌گیری در هند همچنان در حال بدتر شدن است. در پنجم ماه می، ۴۱۲هزار نفر به کووید مبتلا شدند که رکورددار بالاترین میزان ثبت شده است. نیمی از موارد ابتلا به کووید در جهان، در هند ثبت شده است. تعداد مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در ماه مارس ۳ برابر شده و در آوریل ضریب آن ۱۰برابر شده است. بالغ بر یک‌چهارم از تست‌های گرفته شده در هند، مثبت است و این آمار در ماه گذشته بیشتر هم شده است. این در حالی است که موج دوم کرونا در این کشور به اوج نرسیده و در حال حاضر یک چهارم از هندی‌ها پس از ابتلا، جان خود را از دست می‌دهند و این تنها آماری است که از سوی دولت منتشر می‌شود. هر کشوری که دچار چنین ویرانی در این ابعاد شود به اندازه کافی، کشوری افتضاح است. با وجود اینکه تعداد رسمی مرگ‌ومیر در هند افزایش داشته اما درباره صحت ارقام منتشرشده، شبهاتی وجود دارد؛ چراکه شواهد اپیدمیولوژیک و روایت‌های منتشرشده خبر از فاجعه‌ای گسترده‌تر می‌دهد. روزنامه‌نگاران در سراسر هند خبر از مواردی می‌دهند که در آن، آمار رسمی، کمتر از شمار اطلاعات جمع‌آوری‌شده از بیمارستان‌ها، جسدهای معدوم‌شده و مجالس ترحیم است. در مناطق روستایی که دوسوم از جمعیت هند در آن ساکن هستند، انجام مراقبت‌های بهداشتی و تهیه اطلاعات دشوارتر است. مودی در ماه مارس و آوریل بیشتر انرژی خود را صرف کمپین انتخاباتی در یک ایالات در بنگال غربی کرد، به جای آنکه تلاش‌های خود را برای این بحران افزایش دهد. او در پاسخ به افشاگری مبنی‌بر اینکه دولت او در باب دسترسی به واکسن محاسبات اشتباهی انجام داده، به خودنمایی روی آورد و از آغاز فستیوال واکسیناسیون سخن گفت. از زمان آغاز این فستیوال، شمار افرادی که واکسینه می‌شوند به نصف کاهش یافته؛ چراکه واکسن در این کشور دچار کمبود است. مودی در ۲۰ آوریل و با تاخیر زیاد، نسبت به محدودیت‌ها هشدار داد و خواستار آزمایش و جداسازی افراد مبتلا شد. با وجود آنکه زمان برای هرگونه اثرگذاری این دست اقدامات، از دست رفته است اما بسیاری از شهرهای بزرگ و ایالات‌های هند قرنطینه شدند
این بحران سبب شد تا مودی سیاست‌های شرم‌آور خود را تغییر دهد. کمپین واکسیناسیون هند که در ماه ژانویه به‌عنوان بزرگ‌ترین و سخاوتمندانه‌ترین طرح واکسیناسیون شناخته می‌شد، به سرعت در حال بازنگری و تنظیم است. پس از آنکه به‌دلیل کمبود‌های داخلی، صادرات واکسن ممنوع اعلام شد، دولت اعلام کرد که بخش خصوصی و استان‌ها باید نیمی از بار واکسیناسیون را به دوش بکشند. به‌رغم آنکه «اتکا به خود» از عناصر اصلی هند جدید است؛ اما نخست‌وزیر، سیاست رد کمک‌های خارجی دولت‌های پیشین را کنار گذاشت و از کمک‌های پزشکی ارسالی از سوی ۱۲کشور خارجی از جمله دستگاههای اکسیژن استقبال کرد. فاجعه اما برای دولت مودی با بدشانسی و بدفرجامی توام بوده است. افکار عمومی که از سویی در ابعاد گسترده با غم و اندوه دست و پنجه نرم می‌کند، از سوی دیگر با خبرهای مکرر از ناکارآمدی‌های دولت روبه‌رو است. به تدریج مالیات‌های محلی حذف یا کاهش یافت و مالیات دستگاههای اکسیژن که ابزاری حیاتی است از ۲۸درصد به ۱۲درصد کاهش پیدا کرده است. کارخانه‌های ساخت تانکرهای گاز در ایالت گجرات که از اکسیژن در خط تولید استفاده می‌کنند، تعطیل شدند تا دولت بتواند اکسیژن را به بیمارستان‌ها برساند. در این میان نمایش رفتارهای خصمانه دولت هند نیز تکان‌دهنده است. دهلی که بیمارستان‌های آنان کاملا پر شده و ایالات دولتی محسوب می‌شود به مثابه کودکی گریان است؛ چراکه به شدت به اکسیژن نیاز دارد. با وجود آنکه قانون منع رفت و آمد در پایتخت برقرار است، اما مودی با ارائه مجوزی ویژه، دستور ادامه پروژه ۶/ ۲میلیارد دلاری برای بازسازی ساختمان‌های بزرگ دولتی از جمله محل اقامت زیبای نخست‌وزیر را صادر کرده است. در همین حال، وزیر ارشد استان اوتار پرادش نه تنها کمبود اکسیژن برای بیش از ۲۲۵میلیون نفر از مردم فقیر را رد کرده، بلکه اعلام کرده است که افراد و بیمارستا‌ن‌هایی که «شایعات» کمبود اکسیژن را منتشر می‌کنند، تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت. در صحنه‌ای که از سوی یگ گروه خبری- تحقیقاتی با نام «نیوزلندری» ضبط شده، مردی که خواهرزاده خود را در بیمارستانی در شمال غربی اوتارپرادش از دست داده است، می‌گوید: «این دولت عقل خود را از دست داده است. آنها دم از ابرقدرتی می‌زنند؛ اما کدام ابرقدرتی است که از یافتن اکسیژن برای مردم خود عاجز است؟» بی‌شک انتخابات، صحنه آزمون واقعی برای مودی و حزب بهاراتیا جاناتا است. او تا سال ۲۰۲۴ برای انتخابات ملی فرصت دارد که این زمان مناسبی برای جبران آسیب و درست کردن چهره اوست. با این وجود نشانه‌های اولیه حاکی از خبرهای خوبی برای او نیست؛ چراکه در انتخابات ملی که نتایج آن در دوم ماه مه اعلام شد، از چهار جایگاه، تنها یک جایگاه سهم حزب بهاراتیا جاناتا و متحدانش شد. این حزب واضح‌ترین شکست را در بنگال غربی خورد که برای پیروزی در آن بسیار تلاش کرده بود. این انتخابات یک رفراندوم درباره نحوه مدیریت مودی در مواجهه با همه‌گیری نبود. بسیاری از رای‌دهندگان بنگال از رویکرد و تعصب حزب بهاراتیا جاناتا بیزارند؛ چراکه به هندی‌زبانان و رهبران مذهبی ساکنان بنگال به چشم بیگانگان فرهنگی نگاه می‌کنند. رای گیری در هشت مرحله انجام شد و این به آن معناست که بسیاری از آرا پیش از شعله‌ور شدن موج دوم ثبت شده بود. در اوتار پرادش انتخابات در سطح روستایی به سوی کاندیداهای مخالف با حزب بهاراتیا جاناتا متمایل شد که یکی از آنان واراناسی، حوزه انتخاباتی مجلس مودی بود.
