روسیه کشوری است که در آن هیچ‌چیز تغییر نمی‌کند؛ مگر اینکه همه چیز در آن تغییر کند. در آستانه انتخابات پارلمانی سراسری هفته جاری، حکومت پوتین به اوج جدیدی از اقتدارگرایی رسیده که در حصار ثباتی امن آرمیده است. برای بسیاری پوتین یک قهرمان است؛ به‌ویژه به‌دلیل سیاست خارجی تهاجمی و قاطعانه‌اش در حالی که آنهایی که با او مخالفت می‌ورزند به قول خودشان در حال عقب‌نشینی به جهان موازی خود هستند. از ۲۴ آگوست تا ۷ سپتامبر، من و عکاس همراهم «سرگئی پونومارف» از شمال تا جنوب روسیه را زیر پا گذاشتیم. ما سه‌هزار مایل از قطب شمال تا جمهوری قفقاز چچن را پیمودیم تا کشف کنیم چرا پوتین پس از ۲۰ سال توانسته تسلط خود بر کشوری چنین وسیع را حفظ کند. پنج شب سوار بر قطار در مسیر مبارزات انتخاباتی منحصر به فرد حرکت کردیم؛ به‌گونه‌ای که انگار برشی طولی از این کشور پهناور را پیمودیم. در مورمانسک، برخی رقیبان پوتین از رقابت در رای‌گیری محروم بودند و برخی در بخش کرونای بیمارستان‌ها بستری می‌شدند. در چچن، چالشگران قدرت فرد حاکم آرای اندکی به‌دست می‌آوردند. آرتیوم کریانوف، نامزد حزب «روسیه متحدِ» پوتین، در ساحل دریاچه والدای در مرکز روسیه به من گفت: «مردم نمی‌توانند بگویند «بگذارید فرد دیگری فرمانروایی کند» اصلا چنین جایگزینی وجود ندارد.»

هفته جاری، پیروزی «روسیه متحد» قطعی به نظر می‌رسد؛ هرچند با وجود ماهیت به‌شدت بسته و مدیریت‌شده انتخابات، آرای اعتراضی قابل توجهی هم وجود دارد. احساسی که ما با آن روبه‌رو شدیم، ترس شدید مردم بود: ترس از مجازات به‌دلیل مخالفت، ترس از دست دادن آنچه داشتند، ترس از فقر و جنگ. ما با افراد زیادی روبه‌رو شدیم که از فساد رسمی، دستمزدهای پایین، حقوق بازنشستگی پایین و افزایش قیمت‌ها به ستوه آمده بودند؛ اما تعداد بسیار کمی بودند که آماده مواجهه با تحولات ناشناخته بعد از پوتین بودند. «ویتالی توکارنکو» مهندس در شهر جنوبی ورونژ می‌گوید: «اگر همه چیز تغییر کند من می‌ترسم. در این صورت احتمالا شاهد خونریزی‌هایی خواهیم بود.» این سفر با گسترش نظارت و رصد دولت روسیه به یک تجربه دست اول تبدیل شد. در مورمانسک، آن مرد جلیقه‌پوش دارای کلاه خاکستری، ما را در خیابان و تا پشت درهای هتل دنبال کرد. وقتی خانم گرودینا نیم‌ساعت بعد از عکاسی بیرون رفت، اثری از آن مرد نبود و خانم گرودینا را دنبال نکرد. گرودینا به من پیام داد: «او احتمالا منتظر توست». در شهرهای مختلف روسیه نوعی نگرانی همراه با ترس از انتخابات و نتیجه انتخابات وجود دارد. با توجه به ماهیت اقتدارگرای دولت، برخی می‌ترسند اعتراض کنند؛ چون مردان جلیقه‌پوش همه جا هستند و آنها را تعقیب می‌کنند. وجود یک دولت پلیسی باعث می‌شود مردم به آتش زیر خاکستر تبدیل شوند.

 

اخبار مرتبط