جاده جدید امپراتور
به شکلی عجیب، به نظر می‌رسید بولتون در حال ترویج رویکردی درباره کمک‌هایی است که مقام‌های آمریکایی چین را برای دنبال کردن آن موردانتقاد قرار داده‌اند؛ رویکردی که منافع استراتژیک کمک‌دهنده را بر منافع اقتصادی کمک گیرنده اولویت می‌دهد.بولتون به گیرندگان کمک آمریکا حمله کرد: «از اکنون به بعد، ایالات‌متحده این الگوی درازدامن کمکِ بدون اثر، کمک بدون پاسخگویی و یاری‌رسانی بدون اصلاح را تحمل نخواهد کرد».آنچه او مطرح می‌کرد یک گفتارِ بدون راه‌حل بود.«ابتدا آمریکا» طنین خوبی در آفریقا نداشت به‌ویژه زمانی که چین با لحن شیرین‌تری آواز می‌خواند.
«یکی‌یکی به شما یاد خواهم داد»
چین هم‌اکنون روابط تاریخی فرانسه با جیبوتی را تحت الشعاع روابط خود با این کشور قرار داده است.در سال ۱۹۱۷، فرانسه اولین خط آهن جیبوتی را تکمیل کرد که سرنوشت جیبوتی را با اتیوپی پیوند می‌داد و موقعیت پایتخت‌های آنها - یعنی شهر جیبوتی و آدیس‌آبابا- را تحکیم کرد.اولین قطارهای مسافربری ۶۰ ساعت طول می‌کشید تا از مسیر دارای ۳۲ ایستگاه عبور کنند و خدمات حمل‌ونقل هم دو برابر این زمان به طول می‌انجامید.از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۱ این خط آهن به‌دلیل اشغال اتیوپی از سوی ایتالیا مختل شد و طی آن دوره مهندسان ایتالیایی جاده‌ای از آدیس‌آبابا به آساب (شهری بندری در ساحل اریتره امروزی) ساختند. این مسیر طی جنگ جهانی دوم آسیب دید و بسته شدن کانال سوئز در سال ۱۹۵۶ باعث خفه شدن فعالیت در تمام بندرها شد. این خط آهن با زنده ماندن از تمام این اتفاقات، درنهایت تسلیم چیزی کسالت‌آور اما مرگبار شد: تعمیر و نگهداری روزمره. در دهه ۷۰، پس از استقلال جیبوتی و تغییر دولت در اتیوپی با یک کودتای نظامی، هر دو طرف از تعمیر و نگهداری غفلت کردند و راه‌آهن متلاشی شد. خط اصلی و کامل تا سال ۲۰۰۴ راه‌اندازی نشد. در جیبوتی، ایستگاه راه‌آهن فرانسوی از سوی بومیان پس گرفته شد؛ بومیانی که به آنجا نقل‌مکان کرده و خانه‌هایی سست بنا کردند. قطارهای فرسوده که به رنگ نقره‌ای «آلستوم» مزین شده بودند و نشان بزرگ‌ترین تولیدکننده راه‌آهن فرانسه را داشتند، در حیات راه‌آهن قدیمی در گوشه‌ای افتاده و زنگ‌زده بودند.
فرانسه نیز جایگاه رو به رشد چین را با سوءظن می‌نگرد. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، طی دیداری از جیبوتی در مارس ۲۰۱۹ گفت: «نمی‌خواهم نسل جدیدی از سرمایه‌گذاران بین‌المللی بر حاکمیت و استقلال شرکای تاریخی‌مان دستاندازی کرده یا اقتصادهایشان را تضعیف کنند». در اواسط دهه ۸۰، هزینه‌های کارکنان ارتش فرانسه و اتباعش تشکیل‌دهنده یک‌چهارم GDP جیبوتی بود. سه دهه بعد، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی فرانسه در جیبوتی در اکثر برآوردها ذکر نمی‌شود و مکرون هیچ تعهد جدیدی را اعلام نکرد. نفوذ فرانسه را هنوز می‌توان در تابلوهای خیابانی و در فهرست غذای رستوران‌ها مشاهده کرد؛ اما همچون ایستگاه قدیمی قطار، دیگر درخششی ندارد. وقتی ایستگاه جدید قطار جیبوتی در سال ۲۰۱۸ افتتاح شد، سه پرچم بر فراز آن به اهتزاز درآمد. این پروژه یک سرمایه‌گذاری مشترک میان جیبوتی و اتیوپی است- دو کشوری که این ایستگاه آنها را به هم وصل می‌کند- اما حضور چین در مرکز ماجرا کاملا احساس می‌شد. چین وامی ۳/ ۳میلیارد دلاری ارائه داد، راه‌آهن را ساخت و آن را تا سال ۲۰۲۳ عملیاتی خواهد کرد. راه‌آهن جدید ضرورتا برای انجام کاری ساخته شد که خط قدیمی انجام می‌داد. این خط بار و مسافران را حمل کرده و تا حد زیادی موازی با خط قدیم حرکت می‌کند. خط مسافری مسیری تک‌خطه است و بنابراین در یک‌جهت و طی روزهای فرد می‌رود و طی روزهای زوج در مسیر مقابل بازمی‌گردد.
سوارشدن بر قطار جدید مانند تماشای تغییر رنگ آفتاب‌پرست است. این قطار خالی از مسافر، کار خود را به‌عنوان قطاری چینی با دیوارهای قهوه‌ای، صندلی‌های سرخ و کف خاکستری مات آغاز کرد. وقتی زمان سوارشدن فرارسید، زنان مسنی که لباس‌های رنگ روشن بر تن کرده و شال بر سر بسته بودند به حرکت درآمدند. مسافران، چمدان‌ها و کیسه‌های بزرگ پلاستیکی خود را برداشتند و به‌سوی واگن‌های خود رفتند. یک مقام رسمی چینی که یک کت‌وشلوار سه‌تکه مشکی پوشیده و کراواتی قرمز و کلاه مشکی مخصوص راهنمایان را بر تن داشت، دم ورودی قطار ایستاده بود و می‌کوشید تا موج‌ها را وارد رودخانه سازد. وقتی مردم شروع به هل دادن کردند، او بازوی خود را به بیرون دراز و ورودی را مسدود کرد.
