به یاد داشته باشید که شما باید همواره در راستای استراتژی‌های سرمایه‌گذاری خودتان که آنها را در پلن معاملاتی خود پیاده کرده‌اید، معامله کنید. شاید از میان صدها سیگنال خریدی که روزانه دریافت می‌کنید، تنها یک تا دو مورد از آنها منطبق بر پلن معاملاتی شما باشد. پس همواره سیگنال‌های دریافتی را با پلن خود انطباق دهید. البته تذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که در دنیای مجازی ممکن است بسیاری از افراد به دنبال منافعی از دیگران باشند و بسیاری از سیگنال‌های دریافتی شما اشتباه باشد. پس همواره این سیگنال‌ها را دوباره چک کنید و از صحت و سقم آنها مطمئن شوید. هیچ کس جز خود شما، مسوول سود و زیان شما نیست! در پاسخ به این سوال که چند سهم بخریم، باید گفت این سوال پاسخ کمّی ندارد. پاسخ این سوال در نحوه معامله و نحوه مدیریت ریسک شما نهفته است. وقتی شما با حد زیان قابل تحمل خود، تعداد سهامی را که باید بخرید مشخص می‌کنید، درواقع تعداد سهام موجود در پرتفوی خود را تعیین می‌کنید. هرقدر سهام کم‌ریسک‌تری انتخاب کنید، تنوع پرتفوی شما کمتر می‌شود و برعکس. زیرا زمانی که حد ضرر سهم به قیمت خرید آن نزدیک است، تعداد بیشتری از آن سهم را می‌توانید بخرید و قاعدتا مبلغ بیشتری را به آن سهم اختصاص می‌دهید. پس در پرتفویی که سهام آن حد ضرر نزدیکی به قیمت سهم دارند، تنوع سهام اندک و حجم معامله هر سهم بالاست. یک نظریه در بازار سرمایه وجود دارد مبنی بر اینکه با تنوع‌بخشی به پرتفوی سرمایه‌گذاری، می‌توان ریسک پرتفوی را کاهش داد. در این نظریه گفته می‌شود در صورتی که در یک پرتفوی تنوع وجود داشته باشد، برای مثال هم سهام فلزی، هم سهام پتروشیمی، هم سهام داخلی فروش و هم سهام صادرات‌محور در پرتفوی وجود داشته باشد، این پرتفوی با احتمال کمتری متضرر خواهد شد. زیرا اگر سهام صادراتی دچار مشکل شود، سهام داخلی فروش مثبت می‌شود. اگر بیلت منفی شود و نفت مثبت شود، سهام فلزی کاهش می‌یابد و سهام نفتی رشد می‌کند و به این ترتیب ریسک پرتفو مدیریت می‌شود. شما می‌توانید برای گنجاندن این سبک از مدیریت ریسک، آن را در پلن معاملاتی خود بیاورید. مثلا بیشتر از ۲۰ درصد پرتفوی خود را به یک صنعت اختصاص ندهید. یا حتما ۲۰ درصد سهام داخلی فروش در پرتفوی داشته باشید.

 

اخبار مرتبط