تکنیک‌های معامله
نسبتهای مالی چیست؟
نسبتهای مالی (Financial Ratio)
در واقع به‌منظور بررسی دقیق وضعیت یک شرکت در مقایسه با سایر شرکت‌های مشابه و صنعتی که در آن فعالیت می‌کند، باید بتوان با استفاده از ابزارهای مناسب، شواهدی قابل اتکا درخصوص وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریان‌های نقدی شرکت ارائه و این ارقام و اعداد بدست آمده را با سایر نتایج مربوط به رقبا مقایسه کرد. نکته‌هایی که مطرح می‌شود این است که: چگونه باید از این اعداد و ارقام برای ارزیابی سلامت مالی یک شرکت استفاده کنیم؟
اینجاست که موضوع نسبتهای مالی (Financial Ratios) مطرح می‌شود.نسبتهای مالی ابزارهایی هستند که میتوان با استناد به آنها درباره سلامت مالی یک بنگاه اقتصادی تصمیم‌گیری کرد.
۱- نسبتهای نقدینگی:
با استناد به این نسبتها میتوان میزان توانایی یک شرکت در بازپرداخت بدهی‌ها را برآورد کرد. از جمله رایج‌ترین نسبتهای نقدینگی میتوان به نسبت جاری (Current Ratio) اشاره کرد. این نسبت در واقع نشان میدهد که چه میزان از دارایی‌‌های یک شرکت را میتوان طی ۱۲ ماه آتی به‌سادگی به وجه نقد تبدیل کرد تا از این طریق بتوان بدهی‌های آن را که طی مدت زمان ۱۲ ماه آتی سررسید می‌شوند پرداخت کرد. هرچه نسبت جاری بالاتر باشد، شرکت در وضعیت باثبات‌‌تر و بهتری قرار دارد.
۲- نسبتهای سودآوری:
با توجه به نتایج حاصل از نسبتهای سودآوری، میتوان درباره میزان توانایی شرکت در کسب سود تصمیم‌گیری کرد. از جمله نسبتهای سودآوری میتوان به نسبت حاشیه سود (Profit Margin Ratio) اشاره کرد. این نسبت نشان میدهد سودی که توسط شرکت با توجه به حجم فروش آن کسب شده است به چه میزان است. به‌‌طور معمول هر اندازه این نسبت بالاتر باشد، شرکت در وضعیت بهتری قرار دارد و نشانگر آن است که در یک حجم فروش مشخص، شرکت به سود بالاتری دست یافته است.
۳- نسبتهای اهرمی:
با استناد به این نسبتها میتوان از میزان تامین مالی که شرکت از آن در چرخه کسب و کار خود استفاده کرده است آگاهی یافت. یک نمونه از این نسبتها، نسبت بدهی (Debt Ratio) است که با استناد به نتایج آن میتوان دریافت که چه میزان از دارایی‌‌های یک شرکت از طریق دریافت وام و تامین مالی خریداری شده است. معمولا هنگامی که نسبت بدهی یک شرکت پایین است، شرکت از وضعیت و سلامت مالی بهتری برخوردار است.
