انواع بازارهای مالی و کارکرد آنها

بازار مالی (Financial market) مهم‌ترین جزو نظام مالی است. بازارهای مالی ساختارهایی است که منابع مالی از طریق آنها به گردش درمی‌‌آیند. با تقسیم کل سیستم اقتصاد یک کشور به دو بخش واقعی و مالی، بخش مالی را می‌توان به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از نظام اقتصادی تعریف کرد که در آن وجوه، اعتبارات و سرمایه در چارچوب قوانین و مقررات مشخص از طرف پس‌انداز‌کنندگان و صاحبان پول و سرمایه به طرف متقاضیان، جریان می‌‌یابد.

تفاوت دارایی‌‌های مالی با دارایی‌های واقعی در این است که دارایی‌‌های واقعی ماهیت فیزیکی دارند مانند اتومبیل، املاک و مستغلات و وسایل منزل اما دارایی‌‌های مالی این ‌گونه نیستند و اساسا برخی از آنها ماهیت فیزیکی خارجی نیز ندارند و در نهایت در قالب یک اوراق بهادار خلاصه می‌‌شوند.

در دنیا مدل‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری وجود دارد؛ خرید دارایی‌‌های فیزیکی نظیر طلا، سکه، ارز و... یکی از راه‌های سرمایه‌گذاری است. مسیر دیگر اما می‌تواند خرید دارایی‌‌های مالی باشد. مزیت خرید دارایی‌‌های مالی نسبت به خرید دارایی‌‌های واقعی از دیدگاه اقتصادی این است که اولا دارایی واقعی کالای مصرفی است نه وسیله پس‌انداز و سرمایه‌گذاری. دوم اینکه خرید دارایی‌‌های واقعی و بلااستفاده نگه داشتن آنها به امید گران‌تر شدن در آینده به معنای بلااستفاده نگه‌داشتن منابع کشور است و ارزش افزوده‌ ای ایجاد نمی‌کند، مگر آنکه از آن استفاده شود. مثل اینکه شخصی اتومبیل یا خانه‌ای بخرد و آن را اجاره دهد. چند نوع از دارایی ‌های مالی عبارتند از: سپرده‌های سرمایه‌گذاری در بانک‌ها، طرح‌های بازنشستگی که توسط صندوق‌‌های بازنشستگی ارائه می‌شود، انواع بیمه‌نامه‌های شرکت‌های بیمه و در نهایت اوراق بهادار قابل دادوستد در بورس اوراق بهادار که توسط کارگزاران خرید و فروش می‌شود.