بررسی شاخص‌کل بورس اوراق بهادار نشان می‌دهد
همه نشانه‌های نزول
البته باید به این نکته توجه کرد که شاخص‌کل با محدوده خط روند نزولی میان‌مدت درگیر است و کاهش حجم معاملات و سر در گمی معامله‌گران را می‌توان به این ترتیب توجیه کرد که البته دامنه نوسان نامتقارن با افزایش ریسک نقدشوندگی به این موضوع دامن زده است. همین عامل سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز و حتی بعضی از سرمایه‌گذاران با ریسک معمولی را از بازار فراری داده و آنها را به افراد بورس‌گریز تبدیل کرده است. از نظر تکنیکالی نیز حضور شاخص در پایین دو میانگین متحرک ۹۰ و ۵۰ روزه این افراد را در سرمایه‌گذاری مردد کرده است. در این هفته میانگین متحرک ۱۲۰روزه نیز به سمت پایین شکسته شد و می‌توان گفت در حال‌حاضر شاخص در اطراف این میانگین متحرک روندی خنثی را در پیش گرفته است. این سطوح در آینده می‌توانند به‌عنوان مقاومت معرفی شوند و مانع رسیدن شاخص به اهداف قیمتی شوند. از طرفی حضور شاخص در بالای دو میانگین متحرک بسیار مهم ۱۵۰ و ۲۰۰ روزه بعضی از افراد ریسک‌پذیر را برای سرمایه‌گذاری در بورس تهران جسور کرده است.
میانگین متحرک با دوره‌های زمانی مختلف، به‌عنوان یکی از متداول‌ترین و پرکاربردترین اندیکاتورهای تکنیکال، پایه و اساس بسیاری از تحلیل‌های تکنیکال است. به بیان ساده می‌توان گفت این اندیکاتور میانگینی از داده‌های اصلی روزانه (معمولا قیمت آخرین معامله) است. میانگین‌های متحرک در دوره‌های زمانی متفاوت، یک ابزار تعقیب‌کننده محسوب می‌شوند، چون این اندیکاتور دنباله‌رو اطلاعات است، بنابراین باید این موضوع را همیشه در ذهن داشت که به هیچ‌عنوان نمی‌توان از میانگین‌های متحرک برای پیش‌بینی آینده بازار استفاده کرد. بیشترین کاربرد میانگین‌های متحرک استفاده از آنها به‌عنوان سطوح حمایتی و مقاومتی است.
با تایید شکسته شدن خط روند نزولی کوتاه‌مدت به سمت بالا در چند روز گذشته، می‌توان از تشکیل الگوی کلاسیک کف دو قلو در شاخص‌کل مطمئن شد. به این ترتیب انتظار داریم در مرحله اول از سناریوی افزایشی، شاخص‌کل به سمت شکستن محدوده خط روند نزولی میان‌مدت حرکت کند. محدوده یک میلیون و 210 هزار واحد در هفته گذشته به سمت پایین شکسته شد که می‌تواند در آینده نقش مقاومتی بازی کند. عبور کامل از پرده اول افزایش قیمت‌ها دور از انتظار نیست و در صورت شکسته شدن خط روند نزولی میان‌مدت به سمت بالا دوباره امیدها به بازار سرمایه بازمی‌گردد، در فاز دوم سناریوی افزایش قیمت‌ها، افراد ریسک‌پذیر و حتی بعضی از افراد با ریسک متعادل نیز وارد بازار خواهند شد. هدف این مرحله محدوده یک‌میلیون و 300 هزار واحد است. در فاز بعدی افزایش شاخص به دنبال رسیدن به هدف قیمتی یک‌میلیون و 450 هزار واحد است که البته مقاومت یک میلیون و 365 هزار واحد می‌تواند از تکمیل این مرحله جلوگیری کند. با کمی خوش‌بینی می‌توانیم امیدوار باشیم شاخص تا چند ماه آینده به محدوده‌های یک میلیون و 600 هزار واحد برسد که البته فعلا اظهار‌نظر در مورد آن بسیار دشوار است. در فاز چهارم افزایش قیمت‌ها محدوده مقاومتی بسیار قدرتمند یک میلیون و 500 هزار واحد قرار دارد.
هنوز روند میان‌مدت نزولی است و همانطور که گفته شد شاخص برای صعود، باید از مقاومت‌های بسیاری عبور کند، ضمن اینکه هنوز اعتمادها به بورس برنگشته و مصوبات و دستورالعمل‌های خاص بازار سرمایه ایران، ریسکی مضاعف را به سرمایه‌گذاران وارد کرده است. بنابراین واکنش منفی به یکی از این سطوح مقاومتی می‌تواند آغازگر مرحله اول سناریوی کاهش قیمت‌ها باشد. هدف پرده اول از سناریوی ریزش قیمت‌ها محدوده یک میلیون و 100 هزار واحد است که البته مناطق یک میلیون و 170 هزار واحد و یک میلیون و 130 هزار واحد به‌عنوان سطوح حمایتی می‌توانند مانع کامل‌شدن این پرده از کاهش قیمت‌ها شوند. در این مرحله میانگین متحرک 150 روزه نیز می‌تواند نقش حمایتی خوبی بازی کند. اگر عرضه‌ها در منطقه یک میلیون و 100 هزار واحد افزایش داشته باشد حرکت به سمت یک میلیون واحد دور از ذهن نخواهد بود. در این مرحله از ریزش قیمت‌ها سطح یک میلیون و 50 هزار واحد، به‌عنوان منطقه حمایتی بسیار مهم، می‌تواند مانع ریزش قیمت‌ها شود. مهم‌ترین سطح حمایتی در این پرده از سناریوی کاهش قیمت‌ها، محدوده میانگین متحرک 200 روزه است که در صورت شکسته‌شدن به سمت پایین بسیاری از افراد ریسک‌پذیر نیز به دنبال محلی مناسب برای سرمایه‌گذاری از بورس اوراق بهادار کوچ خواهند کرد. در صورت شکسته‌شدن محدوده یک میلیون واحد به سمت پایین، منطقه 920 هزار واحد می‌تواند مانع ریزش بیشتر قیمت‌ها شود. مناطق حمایتی، سطوحی از قیمت هستند که در آن احتمالا تقاضا‌کنندگان سهام زیاد می‌شوند و ممکن است نقطه پایان روند نزولی یا کاهش قیمت‌ها باشند.
