باید به این نکته توجه کرد که شاخص صنعت حمل و نقل با محدوده خط روند نزولی میان‌مدت شماره دو درگیر است و کاهش حجم معاملات و سر‌در‌گمی معامله‌گران را می‌توان با این بهانه نیز توجیه کرد که البته دامنه نوسان نامتقارن با افزایش ریسک نقدشوندگی به این موضوع دامن زده است. همین عامل می‌تواند سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز و حتی بعضی از سرمایه‌گذاران با ریسک معمولی را از صنعت حمل و نقل فراری دهد و چون این موضوع در تمامی صنایع بازار رخ داده است، بسیاری از افراد را به سرمایه‌گذاران‌ بورس‌گریز تبدیل کرده است. از نظر تکنیکالی، حضور شاخص در پایین چهار میانگین متحرک ۲۰۰، ۱۵۰، ۱۲۰ و ۵۰ روزه باعث شده است که بسیاری از افراد از طیف ریسک‌پذیر تا ریسک‌گریز از این صنعت دوری کنند.

میانگین متحرک با دوره‌های زمانی مختلف، به‌عنوان یکی از متداول‌ترین و پرکاربردترین اندیکاتورهای تکنیکال، پایه و اساس بسیاری از تحلیل‌های تکنیکال است. به بیان ساده می‌توان گفت این اندیکاتور میانگینی از داده‌های اصلی روزانه‌(معمولا قیمت آخرین معامله) است. میانگین‌های متحرک در دوره‌های زمانی متفاوت، یک ابزار تعقیب‌کننده محسوب می‌شوند، چون این اندیکاتور دنباله‌رو اطلاعات است. بنابراین باید این موضوع را همیشه در ذهن داشت که به هیچ عنوان نمی‌توان از میانگین‌های متحرک برای پیش‌بینی آینده بازار استفاده کرد. بیشترین کاربرد میانگین‌های متحرک استفاده از آنها به‌عنوان سطوح حمایتی و مقاومتی است. هنوز روند میان‌مدت شماره ۲ به سمت بالا شکسته نشده است و بعد از شکسته شدن خط روند نزولی میان‌مدت شماره یک، شاخص صنعت حمل و نقل، حرکتی خنثی و گنگ را در پیش گرفته است. همان‌طور که گفته شد شاخص برای صعود، باید از مقاومت‌های بسیار مهمی از جمله میانگین متحرک ۲۰۰ روزه عبور کند. ضمن اینکه معاملات کسل‌کننده این روزها بسیاری از سرمایه‌گذاران را خسته کرده است و آنها منتظر فرصتی برای خروج از این صنعت یا حتی بازار هستند. بنابراین واکنش منفی به یکی از سطوح مقاومتی می‌تواند آغازگر مرحله اول سناریوی کاهش قیمت‌ها باشد. همچنین سناریوی کاهشی می‌تواند حتی بعد از فاز دوم افزایش قیمت‌ها و برخورد به هدف ۴۵ هزار و ۵۰۰ واحد اتفاق بیفتد. هدف پرده اول از سناریوی ریزش قیمت‌ها، محدوده ۲۸ هزار واحد است. رسیدن به آن چندان دور از ذهن نیست، ولی شکسته شدن آن به سمت پایین می‌تواند آب سردی بر پیکر سهامداران این صنعت باشد به‌طور که با فروشی هیجانی، عرضه‌کنندگان می‌توانند از مناطق مقاومتی ۲۲ هزار واحد و ۱۸ هزار و ۵۰۰ واحد عبور کرده و شاخص را به محدوده ۱۷ هزار و ۲۵۰ واحد برسانند.

اگرچه تا زمانی که خط روند نزولی شماره دو به سمت بالا شکسته نشده باشد احتمال رخ دادن سناریوی کاهشی بیش از سناریوی افزایشی است ولی با تایید شکسته شدن خط روند نزولی میان‌مدت شماره یک به سمت بالا در چند روز گذشته‌ و حرکت آرام نزول قیمت‌ها، می‌توان انتظار داشت در مرحله اول از سناریوی افزایشی، شاخص صنعت حمل و نقل به سمت شکستن محدوده خط روند نزولی میان‌مدت شماره دو حرکت کند که در حال حاضر با آن درگیر است ولی قدرت شکستن آن را ندارد. به نظر می‌رسد افراد بسیار ریسک‌پذیر باید وارد این صنعت شوند تا بتوانند پتانسیل رشد شاخص آن را ایجاد کنند. عبور کامل از پرده اول افزایش قیمت‌ها دور از انتظار نیست و در صورت شکسته شدن خط روند نزولی میان‌مدت به سمت بالا دوباره امیدها به سهامداران این صنعت باز می‌گردد، در فاز دوم سناریوی افزایش قیمت‌ها، افراد ریسک‌پذیر و با هدف ۴۵ هزار و ۵۰۰ واحد وارد بازار می‌شوند. عبور به‌طور کامل از این مرحله بسیار دشوار است و به نظر نمی‌رسد در کوتاه‌مدت چنین اتفاقی بیفتد، چون علاوه بر محدوده مقاومتی ۳۶ هزار واحد، شاخص باید در این فاز از سد چهار میانگین متحرک ۲۰۰، ۱۵۰، ۱۲۰ و ۵۰ روزه بگذرد که این امر فعلا دور از ذهن است. به هر ترتیب در صورت رسیدن و گذر از منطقه ۳۶ هزار واحد، امیدوار هستیم که شاخص بتواند با گذر از منطقه مقاومتی ۵۱ هزار واحد به هدف ۶۲ هزار واحد دست پیدا کند. فاز چهارم افزایش قیمت‌ها به فتح قله تاریخی یعنی ۱۱۷ هزار واحد و مقاومت‌های این مسیر می‌پردازد که فعلا موضوع بحث ما نیست. مناطق مقاومتی، سطوحی از قیمت هستند که در آن احتمالا عرضه‌کنندگان سهام زیاد می‌شوند و ممکن است نقطه پایان روند صعودی یا افزایش قیمت‌ها باشند.

 

اخبار مرتبط