با این کار دولت بسیاری مخالفت کردند همان طور که با پیشنهاد دولت برای حذف یارانه اقشاری از مردم و همچنین گران کردن قیمت بنزین و... هم مخالفت شده است چون باعث افزایش تورم و فشار به اقشاری از مردم می‌شود. در عین حال به دلایلی می‌توان با این اقدامات دولت مخالف نبود و آن را بهترین روش برای تامین هزینه اداره کشور تلقی کرد.

به آمارهای زیر توجه کنید: «دولت حدود ۴۵هزارمیلیاردتومان باید یارانه بدهد، ٨٠هزارمیلیاردتومان باید حقوق و دستمزد بدهد و ٢۵هزارمیلیاردتومان هم باید به صندوق‌های بیمه بازنشستگی برای پرداخت حقوق بازنشستگان کمک کند. پس ١۵٠هزار میلیارد تومان همین سه تعهد دولت هزینه دربردارد. پس کل درآمد نفتی و مالیاتی دولت می‌رود بابت حقوق و یارانه.»این آمار را یکی از جامعه‌شناسان در اوایل کار دولت روحانی مورد استناد قرار داد و گفت با این حساب دولت هیچ پولی برای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در اختیار ندارد درحالی که هر گونه افزایش تولید و ایجاد رونق اقتصادی و سامان دادن به اشتغال نیازمند سرمایه‌گذاری است. بنابراین دولت باید به فکر تامین منابع مالی تازه برای خود باشد.

حال اگر بخشی از یارانه را حذف نکند، قیمت حامل‌های سوخت را بالا نبرد، عوارض جدید وضع نکند، هزینه بنیادهای ناشناخته را کاهش ندهد، از خانه‌های خالی مالیات نگیرد و... شما بفرمایید که از کجا باید هزینه اداره کشور را تامین کند؟گرفتن مالیات از کارمندان و تولیدکنندگان و اشتغال‌آفرینان هنر نیست که در مواردی اقدامی ضدتولیدی و ضداشتغال محسوب می‌شود. مالیات باید از کسانی گرفته شود که وضع مالی بهتری دارند. از هر کسی که می‌تواند به سفر خارج کشور برود، باید مالیات گرفت. هر کسی میلیاردها سرمایه خود را به خانه تبدیل می‌کند و آن را خالی نگه می‌دارد، باید مالیات بدهد. نمی‌شود از دولت با دستان بسته انتظار معجزه داشت.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.