او افزود: انجمن‌های کارگری بر این باورند که وزیری که می‌آید باید دردآشنا باشد. علی ربیعی از نظر ما درد آشنا بود. او از جامعه کارگری برخواسته و حرف کارگر را می‌فهمید. به لحاظ سیاسی کاری ندارم اما واقعا آیا لازم بود این مقدار هزینه را دوباره برای کشور ایجاد کنیم؟

ابوی ادامه داد: چم و خم کار دست ربیعی آمده بود. او راه و روش ارتباط با تشکل‌ها را به خوبی می دانست و  فن ارتباط گیری با کارگران را بلد بود. جامعه کارگر از این تغییر خوشحال نیست.

دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران همچنین با اشاره به اینکه البته ضعف های وزیر سابق کم هم نبود گفت: البته در خیلی از حوزه‌ها با ایشان چالش داشتیم. برای مثال در دولت دوازدهم ایشان ارتباط جامعه‌های کارگری را فراموش کرده بود و مانند سابق به راحتی نمی‌شد پیدایشان کرد. پاسخگویی ربیعی در یک سال اخیر کم شده و ایشان به نوعی تشکل‌های کارگری را فراموش کرده بودند. 

ابوی تاکید کرد: وزارتخانه آقای ربیعی در بخش تعاون  هم به شدت ضعیف عمل کرد. فقط اسم تعاون باقی مانده. ۳۰ درصد اقتصاد کشور به قول مسئولان وابسته به وزارتخانه عریض و طویل کار، تعاون و رفاه اجتماعی است. بخش تعاون این وزارتخانه بیشترین تشکل‌های مردمی کشور را داراست اما در نهایت هیچ اقدام موثری را در این سال‌ها از آن شاهد نبودیم. ای کاش دولت بار این وزارتخانه راهم در کنار این تغییر سبک‌تر کند.

او در مورد رضایت کارگران از افزایش دستمزد سال جدید خود گفت: شاید این افزایش نسبت به سال‌های دیگر بیشتر باشد اما کارگران واقعا از حداقل دستمزدهای خود راضی نیستند. یک کارگری که جسم خود را برای گرفتن ۴۰ هزار تومان در روز فرسوده می‌کند، چطور می‌تواند ازین دستمزدها راضی باشد؟

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.