حمیدرضا صدر که مدتی است خارج از ایران زندگی می‌کند با انتشار تصاویری از دانشگاه هاروارد درباره این دانشگاه معروف نوشت:

«دانشگاه هاروارد در شرق ایالات متحده، در شهر بوستون نهادی است با دانش آموختگانی از مشاهیر جهان. با نویسندگان بزرگ. با شخصیت‌های هنری برجسته. با سیاستمداران سرشناس.

 نخستین جشن دانش‌آموختگان دانشگاه هاروارد در سال ۱۶۴۲ برگزار شد. بر سردر دانشگاه لوحه‌ای نصب شد که در آن، این متن جسورانه «... چون خداوند به ‌سلامت ما را به این سرزمین رساند، به یاری او خانه‌های‌مان را ساختیم و برای ادامهٔ زندگانی خود وسایلی برانگیختیم و مکان‌های مناسبی برای پرستش پروردگار پی‌افکندیم و به تشکیل یک دولت غیرنظامی همت گماشتیم. اما آرزوی بزرگی را که در قلب خود می‌پروراندیم و در پی تحقق آن روزشماری می‌کردیم، آموزش و پرورش بود که سعادت جاودانه در پی داشت. ما نمی‌خواستیم که دیو بی‌سوادی در کلیساها به جای ماند و کشیشان ما در تاریکی نادانی به ‌سر برند.»

کتابخانه آن نه تنها قدیمی‌ترین مجموعه فرهنگی در آمریکا بلکه با شعبات خود، بزرگ‌ترین کتابخانه دنیاست و در حال حاضر دارای بیش از چهارده میلیون کتاب و میکروفیلم است. بنیاد دانشگاه هاروارد با سرمایه‌ای معادل بیست و شش میلیارد دلار، ثروتمندترین دانشگاه جهان است. پروژهٔ تاریخ شفاهی ایران در مرکز ایران‌ شناسی این دانشگاه هم بسیار فعال است.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.