یک سازنده با سابقه:
فعالیت «سازندگان زیرپله‌ای» صنعت بتن را تهدید می‌کند
برای ساخت بتن در شرایط خاص استفاده از افزودنی‌های بتن امری ضروری است. افزودنی‌های بتن مواد شیمیایی یا معدنی هستند که حین فرآیند اختلاط بتن معمولا به صورت درصدی از وزن سیمان به وزن بتن اضافه می‌شود تا بعضی از خواص آن را به شکل مطلوبی تغییر دهند. این مواد افزودنی بتن که بسیار متنوع هستند، قابلیت استفاده برای بتن تازه و بتن سخت شده را دارند و موجب پیشرفت چشمگیر صنعت بتن می‌شوند. از جمله این مواد می‌توان به فوق روان‌کننده‌ها، مواد شیمیایی دیرگیر و زودگیر بتن، مواد هواساز بتن، کاهنده مصرف آب و فیلر‌ها اشاره کرد.
شرکت ژیکاوا، یکی از شرکت‌هایی است که با ۲۰ سال تجربه در زمینه تولید انواع افزودنی‌های بتن، چسب‌های ساختمانی، انواع گروت، انواع ملات‌های تعمیراتی، مواد آب‌بندی و حفاظت بتن، رنگ و پوشش، اپوکسی و پلی‌اورتان فعالیت می‌کند.
صادرات افزودنی‌های بتن
محمدعلی طاهباز، مدیرعامل شرکت «ژیکاوا» به «دنیای‌اقتصاد» می‌گوید: همان‌طور که استادان بزرگ صنعت بتن هم بارها عنوان کرده‌اند، ساخت یک بتن خوب بدون استفاده از افزودنی‌های بتن امکان‌پذیر نیست و کشورهای توسعه‌یافته به خوبی از این مواد در صنعت عمران و ساختمان بهره می‌برند، چرا که علاوه بر ارتقای کیفیت، از نظر اقتصادی هم برای سازنده به صرفه است.
وی می‌افزاید: در کشور ما هم از دهه ۵۰ موضوع افزودنی‌های بتن مطرح و از طریق پیمانکاران خارجی وارد کشور شد. بعد از انقلاب اسلامی‌شرکت‌های تولیدی شروع به تحقیق روی این محصولات کردند و در حال حاضر شرکت‌های بسیاری با توجه به وسعت صنعت ساختمان کشور، در این زمینه فعالیت می‌کنند. در بخش آکادمیک هم انجمن بتن ایران با ارائه مقالات علمی و کنفرانس توانسته افزودنی‌های بتن را مطرح کند و شاهد استقبال نسبتا خوبی از این محصولات در بین سازندگان ساختمان و پروژه‌های عمرانی هستیم.
طاهباز با بیان اینکه صادرات افزودنی‌های بتن را با جدیت پیگیری می‌کنیم، ادامه می‌دهد: کشورهایی مانند عراق، افغانستان و آسیای میانه مهم‌ترین مقاصد صادراتی ما هستند. در بخش داخلی هم با توجه به افت ارزش ریال در برابر دلار، واردات این محصول توجیه اقتصادی ندارد و حفظ کیفیت تولید ما باعث شده تا کماکان مشتریان متخصص از ما خرید کنند.
از شرکت‌های عضو انجمن خرید کنید
وی با اشاره به برخی تولیدکنندگان که در اصطلاح بازار از آنها به عنوان «زیرپله‌ای» یاد می‌شود، تصریح می‌کند: از حدود ۱۰ سال پیش که انجمن تولیدکنندگان مواد شیمیایی صنعت ساختمان با حضور ۵۰ شرکت عضو تشکیل شد، موضوع کیفیت مورد توجه قرار گرفت. به همین دلیل از همان ابتدا تصمیم گرفته شد تمامی اعضا باید پروانه بهره‌برداری از وزارت صنایع داشته باشند و کیفیت محصولات آنها مورد بررسی و تایید قرار بگیرد. چنانچه مردم از شرکت‌های عضو انجمن خرید کنند و با مشکلی از نظر کیفیت مواد خریداری‌شده مواجه شوند، می‌توانند از طریق انجمن موضوع را تا حصول نتیجه پیگیری کنند. در حالی که خریداری از سایر تولیدکننده‌ها فاقد چنین امتیازی است و متاسفانه نظارت قابل قبولی در بازار اعمال نمی‌شود. سازمان ملی استاندارد در برابر درخواست ما برای نظارت بر عملکرد شرکت‌ها عنوان کرد که فاقد امکانات لازم است. حتی به عنوان انجمن مدت کوتاهی با همکاری مسوولان بر بازار نظارت کردیم، اما واقعیت این است که انجمن فاقد قدرت اجرایی است و کاری به تنهایی از پیش نمی‌برد.
مدیرعامل ژیکاوا با بیان اینکه شرکت‌هایی که بدون پروانه بهره‌برداری فعالیت می‌کنند، مالیات نمی‌پردازند، می‌افزاید: بار مالیات بر دوش تولیدکننده واقعی است و طبیعی است که قیمت محصولات را با توجه به این مساله و همچنین میزان کیفیت آن بالا ببرد، اما تولیدکننده‌های غیرمجاز علاوه بر اینکه مالیات نمی‌پردازند، برای در دست گرفتن بازار با حداقل کیفیت و قیمت فعالیت می‌کنند. متاسفانه عمده مواد شیمیایی و افزودنی صنعت بتن فاقد استاندارد اجباری هستند، اما با تلاش‌های صورت‌گرفته چند نمونه از این موارد از جمله چسب و فوق روان‌کننده‌ها مشمول استاندارد اجباری شده‌اند.
اصلاح یک تصور نادرست
وی می‌گوید: بر خلاف تصور برخی از سازندگان که استفاده از مواد شیمیایی بتن را موجب افزایش قیمت می‌دانند، لازم است عنوان کنم که استفاده درست از این تولیدات نه تنها قیمت را افزایش نمی‌دهد بلکه می‌توانند هزینه‌ها را کاهش دهند. همچنان که استفاده از فوق روان‌کننده‌ها از میزان سیمان مصرفی می‌کاهد و از طرفی مقاومت بالاتری را به همراه می‌آورد.
طاهباز در مورد مواد اولیه تولید خاطرنشان می‌کند: مواد اولیه مورد نیاز ما وارداتی است و از تجار داخلی خریداری می‌شود، اما مساله اصلی اینجاست که قیمت‌ها با توجه به نرخ ارز به سرعت افزایش می‌یابد؛ از طرفی نمی‌توانیم همگام با این وضعیت، تولیدات را با قیمت بالاتر به بازار عرضه کنیم. بنابراین مجبوریم سودمان را به حداقل برسانیم تا صرفا در وضعیت کنونی کارخانه سرپا باشد و نیروی انسانی که سرمایه‌های ما هستند، بیکار نشوند.
وی همچنین به مشکلات دریافت طلب‌های معوق از سازمان‌ها و نهادهای دولتی اشاره کرد و افزود: در گذشته برای پروژه‌های عمرانی از مواد شیمیایی ما استفاده می‌شد، اما به دلیل بدحسابی نهادهای مختلف دولتی و شهرداری‌ها، رغبتی برای همکاری نداریم و ترجیح می‌دهیم با بخش‌خصوصی کار کنیم.
