ضرورت هماهنگی دولت و بخش‌خصوصی در حوزه آبزیان
البته باید به این نکته اشاره کنیم که منظور از حمایت دولتی این نیست که دست بخش‌خصوصی را بگیرد و راهبری کند؛ مشابه آنچه در صنعت طیور اتفاق افتاد. خوشبختانه بخش‌خصوصی آبزیان خلاق بوده و به سمت برنامه‌هایی که دارای مزیت‌های رقابتی قوی هستند حرکت می‌کند؛ با این حال سیاست‌گذاری‌های دولت باید دقیق و درست و در راستای این حرکت بخش‌خصوصی حمایتگرانه باشد. به عنوان مثال مجوزهای بیشماری که دولت بعضا صادر می‌کند و عرضه‌های زیادی که از این طریق اتفاق می‌افتد از موضوعاتی است که در گذشته مشکلات زیادی ایجاد کرده است. بر این اساس باید بین دولت و بخش‌خصوصی یک اتحاد و یکدستگی وجود داشته باشد که مسیر توسعه را تقویت کند که این به معنای وابستگی قطعی بخش‌خصوصی به دولت نیست. نکته‌ای که در این رابطه باید به آن اشاره کنیم آن است که ما هر ساله رشدهای مناسبی را در کشور در حوزه آبزیان تجربه می‌کنیم که نشان می‌دهد سیاست‌گذاری‌های سازمان شیلات در این حوزه درست بوده است، اما در موضوع توانمندسازی بخش‌خصوصی امیدواریم شاهد قدرتمندتر شدن بخش‌خصوصی در این بخش در آینده نزدیک باشیم. دولت نیز وظایف مهمی را بر عهده دارد که باید در آن امور به وظایف خود عمل کند؛ به عنوان مثال در سال‌های اخیر مشکلات و بلایای طبیعی باعث شد بخش‌هایی از مزارع پرورش آبزیان در استان‌های شمالی به خصوص آسیب ببیند و این در حالی است که اگر روی آب و هوا و سیل‌بندها پیش‌بینی‌های دقیقی صورت گرفته بود خسارات این نوع بلایا کاهش می‌یافت. البته در همه جای دنیا این اتفاقات می‌افتد، اما باید دولت در مورد اعطای مجوز برای پرورش، مشکلات و آسیب‌های احتمالی را پیش‌بینی کند و این موضوعات را در ارائه مجوزها در نظر بگیرد. بخش‌خصوصی نیز باید به وظایف خود به درستی عمل کند؛ به عنوان مثال متولیان زیادی از جمله اتحادیه‌های گرم‌آبی و سردآبی در صنعت پرورش آبزیان حضور دارند که چنان که شایسته است فعال و پویا و هماهنگ عمل نمی‌کنند در حالی که باید به صورت یک کنسرسیوم بتوانند در جهت حمایت از صنعت و روشن شدن مزیت‌های تولید در آینده گام‌های بزرگی بردارند و یک مسیر یکسان را در پیش گیرند.
