عضو هیات علمی واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد در آغاز چالش کشاورزی و امنیت غذایی  با بیان مطلب فوق گفت: عدم توجه به مقتضیات آب و خاک و وضعیت دانش کشاورزان باعث شده با وجود اینکه دلارهای زیادی برای ماشین‌آلات کشاورزی بزرگ صرف شده است، اما در عمل کشاورزان نمی‌توانند از این ماشین‌آلات به خوبی در زمین‌ها استفاده کنند و هم‌اکنون بسیاری از مزارع به قبرستان ماشین‌آلات کشاورزی خارجی تبدیل شده است. محمد قهدریجانی گفت: به عنوان مثال؛ فکر کردیم با وارد کردن ماشین‌های کشاورزی پیشرفته از استرالیا در برداشت نیشکر می‌توانیم بهره‌وری را افزایش دهیم، اما این ماشین‌آلات وارد شده و بعد از ۱۰ سال نه تنها بهره‌وری بالا نرفت، بلکه به خاطر کوبیده شدن زمین با وزن بالای این ماشین‌آلات که در مجموع به ۱۰۰ تن می‌رسد، بهره‌وری کشت نیشکر به یک‌سوم کاهش پیدا کرد، در حالی که خود شرکت سازنده به فکر کاهش وزن این ماشین‌آلات افتاده و ما اصرار داریم این ماشین‌آلات را هنوز وارد کنیم. این کارشناس کشاورزی گفت: ما ۱۰ سال اسم آمایش سرزمین را شنیده‌ایم، اما هیچ‌ کاری در آمایش سرزمین در کشاورزی انجام نشده است. به گونه‌ای که هر کس الگوی کشت سلیقه‌ای طراحی می‌کند، اما با عوض شدن یک مدیر یا یک وزیر، این الگوی کشت تغییر می‌کند. مگر می‌شود الگوی کشت که براساس آمایش سرزمین باشد در کوتاه‌مدت تغییر کند؟

به گفته وی، تراکتورهای سنگین بالای ۱۵۰ اسب بخار با پول زیاد وارد کشور شد، اما ادوات و دنباله‌بندهای آنها فقط نیاز به ۴۰ اسب بخار دارند و بنابراین ما هم پول و هم انرژی خود را ضایع کردیم. اگر همین پول را صرف تراکتورسازی تبریز می‌کردیم، هم تلفات انرژی نبود و هم نیازی به واردات ۲هزار دستگاه تراکتور سنگین از خارج نبود که به جای کمک به کشاورزی، خاک مزرعه را هم کوبیده و سفت کرده است.