عضو هیات مدیره شرکت ایران آوندفر در گفت و گو با «دنیای‌اقتصاد» تشریح کرد
معبرهای تولید در تحریم
تحریم و چالش‌های تامین مواد اولیه
عضو هیات‌مدیره شرکت ایران آوندفر در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» با بیان اینکه در زمینه تهیه مواد اولیه، مشکلات ناشی از تحریم گریبان‌گیر تمام صنایع ایرانی است می‌گوید: ایران آوندفر با روش‌هایی که در پیش گرفته تحریم‌ها را به گونه‌ای کنار زده و تا این لحظه کمبود خاصی در بازار برای محصولات این شرکت ایجاد نشده است.
جمشید فروزش با بیان اینکه قدرت خرید مصرف‌کننده مانند گذشته نیست و به شدت کاهش یافته، معتقد است این مساله باعث بروز رقابت ناسالم در بازار به دلیل چند برابر شدن ظرفیت‌ها در مقایسه با نیاز جامعه شده است؛ به عبارتی برخی تولیدکننده‌ها برای حفظ دوام و بقای خود در عرصه تولید دست به روش‌های مختلف حتی کاهش کیفیت تولید زده‌اند.
وی می‌گوید: البته در اقلامی که بر اساس نسخه پزشک به فروش می‌رسند چنین رقابت‌هایی عملا ممکن نیست، زیرا به شکست فروش منتهی می‌شود؛ زیرا اگر قرار باشد در حوزه تولید کالاهای آرایشی و بهداشتی که روی پوست و مو و دندان و ... اثر مستقیم دارند باقی بمانید باید همه این هزینه‌ها را تحمل و کالای باکیفیت تولید کنید، زیرا با سلامت مصرف‌کننده در ارتباط است.
فروزش با بیان اینکه از نظر مسائل تخصیص ارز و ثبت سفارش با مساعدت‌های وزارت صمت در مقطع کنونی مشکل حادی وجود ندارد به موضوع قیمت‌گذاری نیز اشاره کرد و افزود: با توجه به اینکه بر اساس تفاهم‌نامه‌ای که انجمن صنایع آرایشی بهداشتی شوینده ایران با ستاد تنظیم بازار منعقد کرده، قیمت‌گذاری تحت نظارت انجمن صنایع شوینده و با هماهنگی سازمان حمایت انجام می‌شود و مشکل چندانی در این زمینه وجود ندارد، اما مشکل اصلی افزایش بی‌رویه قیمت مواد اولیه در بورس کالا است.
عضو هیات‌مدیره و دبیر انجمن صنایع شوینده با بیان اینکه در رابطه با محصولات آرایشی و بهداشتی جزو سه برند اول کشور هستیم افزود: در زمینه دارو نیز بر اساس تعداد نمونه‌های تولیدی در برخی محصولات، بهترین کیفیت را در اختیار داریم و برای این منظور هم دستگاه‌های بسیار معتبر و هم مواد پایه مورد نیاز را از اروپا وارد و از این منظر محصولات باکیفیتی را عرضه می‌کنیم و در عین حال در زمینه محصولات شوینده نیز جزو ۱۰ شرکت اول کشور هستیم.
کانال‌های تامین مالی و سرمایه
فروزش با بیان اینکه برخی شرکت‌ها علاوه بر تسهیلات بانکی برای تامین نیازهای سرمایه‌ای خود وارد بازار سرمایه نیز شده‌اند افزود: طبعا یکی از راهکارهای تامین سرمایه استفاده از تسهیلات بانکی و عدم تقسیم سود است تا بتوان هزینه‌های تولید را جبران کرد و لذا یا سود تقسیم نمی‌شود یا حداقل تقسیم سود انجام می‌شود تا شرکت‌ها بتوانند نیازهای خود را تامین کنند. وی با بیان اینکه بانک‌ها همکاری خوبی با شرکت ایران آوندفر دارند، دلیل این امر را خوش‌حسابی این مجموعه برای بانک‌ها اعلام کرد و گفت: این شرکت هیچ قسط معوقه و تسهیلات سررسید شده نداشته و لذا مساعدت‌های لازم توسط بانک‌ها صورت گرفته است. فروزش در ادامه افزود: ما به کشورهای عراق و افغانستان بیشترین صادرات را داریم که البته سال قبل در زمینه بازگشت پول مشکلاتی وجود داشت و ناچار بودیم به صورت ریالی کالاهای خود را صادر کنیم، اما اکنون چون ناچاریم ارز صادرات را به کشور بازگردانیم، لذا کالای صادراتی را ارزی می‌فروشیم و به تعهدات ارزی خود نیز عمل می‌کنیم. به گفته قائم مقام مدیرعامل شرکت ایران آوندفر در زمینه تولید محصولات آرایشی و بهداشتی، ماشین‌آلات ایرانی یا وارداتی موجود در کشور هیچ کم و کسر و فاصله‌ای با دنیا ندارند؛ در زمینه محصولات شوینده نیز کارخانه‌های داخلی در سال‌های اخیر ماشین‌آلات بسیار باکیفیتی را تولید کرده و در اختیار تولیدکنندگان قرار داده‌اند؛ البته در زمینه ابزار دقیق مورد نیاز هنوز به واردات متکی هستیم. البته دارو شرایط متفاوتی دارد و ماشین‌آلات با مجوزهای لازم از سازمان غذا و دارو از خارج از کشور وارد می‌شود، زیرا تولید دارو امری تخصصی‌تر است و نیازمند دستگاه‌های دقیق‌تر وارداتی است.
مشکل مارژین در شرکت‌های پخش
وی در ارتباط با چالش‌های حوزه پخش نیز با بیان اینکه بزرگ‌ترین مشکل این صنعت مارژین آن است گفت: بر اساس مصوبه هیات وزیران که مربوط به ۳۸ سال پیش است، بین ۱۰ تا ۱۲ درصد در حوزه دارو و شوینده باقی مانده که با توجه به رشد بی‌رویه هزینه‌های توزیع و فروش، این درصد جوابگوی هزینه‌های پخش نیست. از طرف دیگر زمان برگشت پول از داروخانه‌ها در مورد پخش‌هایی که عمدتا در بخش دارو فعال هستند، بین ۶ تا ۸ ماه به طول می‌انجامد و این موضوع شرکت‌های پخش را با چالش روبه‌رو می‌کند و باعث می‌شود تعهدات این شرکت‌ها به تولیدکنندگان دچار اختلال شود. عضو هیات‌مدیره شرکت ایران آوندفر افزود: بارها نیز درخواست کرده‌ایم که در موضوع مارژین شرکت‌های پخش با توجه به هزینه‌های سنگین توزیع و فروش تجدید نظر صورت بگیرد که البته نتیجه‌ای نیز حاصل نشده و در حال حاضر شرکت‌های پخش ناچارند سود خود را از تولیدکنندگان تقاضا کنند و در نهایت اغلب شرکت‌های پخش بین یک تا یک و نیم درصد در نهایت سود می‌برند و برخی نیز زیان‌ده هستند؛ کرایه‌ها نیز مدام در حال افزایش هستند و از پارسال تاکنون ۷۰درصد هزینه‌ها افزایش یافته‌اند.
به گفته وی البته شرکت‌های پخش دولتی که با هلدینگ‌ها در ارتباط هستند مشکل چندانی ندارند، اما شرکت‌های پخش خصوصی در نتیجه این چالش‌ها با مشکلات جدی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ لذا خواستار آنیم که مارژین پخش اصلاح شود تا مشکلات این بخش نیز برطرف شوند.
دولت چه باید بکند؟
وی در ادامه با بیان اینکه تنها انتظاری که از دولت داریم آن است که حداقل مواد اولیه داخلی را که متعلق به کشور است و در داخل تولید می‌شود تحت نظارت قرار دهد، گفت: در کنار این موضوع باید مقررات دست و پاگیر را حذف کند. متجاوز از ۱۰ سال است که اعلام کرده‌ایم به ارز ترجیحی نیاز نداریم و از هر چه به رانت منتهی شود دوری کرده‌ایم، اما از دولت می‌خواهیم از اتخاذ سیاست‌های آنی و روزانه در حوزه صادرات، مجوزها، ثبت در سامانه‌های مختلف اعم از سامانه‌های جامع انبارها، بهین‌یاب، تی تک و سامانه‌های موازی دیگر دست بردارد.
به گفته فروزش در حال حاضر تولیدکننده باید در چندین سامانه محصول خود را ثبت کند و چند مجوز را از جاهای مختلف دریافت کند و این در حالی است که دولت می‌تواند یک سامانه متمرکز ایجاد کند و سایر سامانه‌ها را به آن وصل کند تا اطلاعات خود را از آن دریافت کنند.
دولت هنوز نتوانسته صندوق‌های مکانیزه فروش را در بسیاری از محل‌های فروش محصول نصب کند. طبیعی است که عاملان فروش مانند سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌های کوچک و ... حاضر به ارائه کد ملی و شناسه اقتصادی نیستند و در نهایت جریمه آن را باید شرکت پخش بپردازد و اگر هم محصول را به این خریداران نفروشیم چگونه حیات مالی شرکت را تضمین کنیم و این وظایف در هیچ جای دیگر دنیا بر عهده شرکت پخش نیست زیرا سیستم‌های نظارتی صحیح و دقیقی را ایجاد کرده‌اند.
