به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از ان‌بی‌سی‌نیوز، ملانی گرین، استاد روانشناسی دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو در این باره معتقد است: «یکی از فواید غرق شدن در کتابی که می‌خوانید این است که شادمانی و لذت در شما پدید می‌آید و مفری برای گریختن از استرس یا احساس کسالت در شما ایجاد می‌شود. علاوه بر آن، مطالعه توانایی فرد را برای درک بهتر و تعامل با دیگران گسترش می‌دهد، ذهن را هوشیار نگه می‌دارد و دیدگاه او را جهان‌شمول‌تر می‌کند. خواندن داستان‌ها همچنین به ما این فرصت را می‌دهد تا احساس کنیم با دیگران و بخشی بزرگ‌تر از وجود خودمان در ارتباط هستیم. ارتباطی که اساس نیازهای بشری است.»

محققان در دانشگاه بوفالو از خلال یک آزمایش نشان دادند که مطالعه در واقع نیاز به ارتباط در انسان را برآورده می‌کند. از یک گروه از دانش‌آموزان خواسته شد که یک کتاب داستانی را برای مدت نیم ساعت بخوانند. مشاهدات نشان داد که در طول مطالعه، دانش‌آموزان خود را بخشی از جهان داستان تصور کرده بودند و احساسی سرشار از رضایت و خوشحالی مشابه احساسی داشته‌اند که از خلال تعاملات اجتماعی جهان واقعی به دست می‌آورند. کیث اوتلی، استاد افتخاری رشته روانشناسی کاربردی دانشگاه تورنتو در این باره گفت: «غرق شدن در مطالعه به ما کمک می‌کند تا با روشی جدید و متفاوت فکر و احساس کنیم. برخی عادات و افکار خود را رها کنیم و صاحب ایده‌ها و افکاری ‌شویم که ممکن بود در شرایطی غیر از آن مالکش نباشیم.»

 اوتلی و همکارانش، با آزمایش روی افرادی که دو نسخه متفاوت از یک داستان، یکی نسخه داستانی و دیگر روایت غیرداستانی آن را خوانده بودند به این نتیجه رسیدند که شرکت‌کنندگانی که نسخه داستانی را خوانده بودند در رفتارهای شخصی آنها تغییرات بیشتری نسبت به آنها که نسخه غیرداستانی را خوانده بودند به وجود آمد و احساساتشان نیز در سطوح بالاتری گزارش شد. اوتلی و همکارانش این تغییرات را عاملی برای رشد و استقلال فردی ارزیابی کردند. اوتلی افزود با مطالعه می‌توانیم به درون ذهن شخصیت‌ها نفوذ کنیم. به درک بهتری از دیگران برسیم و در دنیای واقعی نیز بهتر با دیگران وارد تعامل و ارتباط شویم.  تحقیقات او و همکارانش همچنین نشان داد که افرادی که بیشتر داستان می‌خوانند در آزمون‌های مربوط به توانایی‌های اجتماعی نمره بیشتری را کسب می‌کنند و احساس همدلی در آنها به مراتب قوی‌تر است. اونی باویشی، دانشجوی دکترای رشته روانشناسی دانشگاه نورث وسترن نیز معتقد است که با درگیر شدن فکر در مطالعه، ذهن به فعالیت واداشته می‌شود و فرد از بیماری‌های مربوط به زوال شناختی و عقلی مصون می‌ماند. نتایج مطالعات این گروه تحقیقاتی نیز نشان داد افرادی که در طول زندگی‌شان به فعالیت‌های ذهنی مختلفی از قبیل مطالعه پرداخته بودند در مقایسه با آنها که مطالعه نمی‌کردند کمتر دچار زوال عقل شده‌ و از طول عمر بیشتری نیز بهره‌مند شده بودند.