وی گفت: زمانی تئاتر شهر یک الگوی تئاتری در کشور به حساب می‌آمد و این مجموعه عظمت و جایگاهی برای همه داشت و پیِس‌هایی در آنجا کار می‌شد که سرشان به تنشان می‌ارزید، اما الان اگرچه خیلی خوشحالم از اینکه آقای دلخواه متن خوبی را در آنجا اجرا می‌کند (شاه لیر در سالن اصلی)، منتها نمی‌دانم چرا یک رخوتی در تئاتر شهر هست، در حالی که می‌بینیم دوستان زیادی در نوبت هستند ولی اتفاق خاصی هم نمی‌افتد. مرزبان ادامه داد: من از اول سال گذشته پیگیر اجرا در تئاتر شهر بودم و حتی نامه‌نگاری هم کردم و قرار بود مهر و آبان امسال نمایشم را روی صحنه ببرم، البته به مدیریت قبلی (پیمان شریعتی) گفتم این زمان‌بندی قطعی و تاکید شود چون می‌دانستم او می‌رود و معلوم نیست برای این نوبت چه اتفاقی می‌افتد. وقتی هم مدیر جدید (سعید اسدی) آمد با اینکه از دوستان من است، خودم شخصا خواستم برای نوبت گرفتن در تئاتر شهر صحبت کنم اما نمی‌دانم این میز چیست که حتی باور نمی‌کردم روی دوستان تحصیلکرده من تاثیر بگذارد به‌طوری‌که جواب تلفن مرا ندهند.

وی افزود: من برای هر دو نمایش «آهسته با گل سرخ» و «دکتر نون» در تئاتر شهر پیگیر بودم ولی به نتیجه نرسیدم و بعد هم گفتند قرار است سالن تعمیر شود. واقعیت این است که وقتی می‌خواهی در تئاتر شهر اجرا کنی حتما باید ارتباطی داشته باشی چون هیچ ضابطه‌ای وجود ندارد. من حتی گفتم فقط زمان مشخص را برای اجرا اعلام کنید اما هیچ جوابی ندادند در حالی که کسی که پشت آن میز می‌نشیند باید جواب مرا بدهد. مرزبان گفت: از وضعیت اجراها که بگذریم، اطراف تئاتر شهر هم به وضعی رسیده که یک خانواده با نگرانی از آنجا عبور می‌کند چون همه جور آدمی دیده می‌شود در صورتی که زمانی دیواری مجازی بود و حساب و کتابی داشت ولی الان همه چیز قاطی شده است.

اخبار مرتبط