این منتقد در چند توییت همراه با چند عکس، ماجرا را این‌طور شرح داده که ویکسن گربه من که ناشنوا است، واقعا هیچ‌وقت علاقه چندانی به فیلم‌ها نشان نداده است. او ظاهرا جذب صفحه‌نمایش تلویزیون یا پنجره نمی‌شود؛ اما اواخر تابستان که داشتم مقاله‌ای درباره «۲۴ فریم» کیارستمی می‌نوشتم، باید چند بار فیلم را تماشا می‌کردم.  ویکسن کاملا میخکوب شد. آنجا نشست و صفحه تلویزیون را تماشا کرد، بعد بالا رفت تا به حیوانات و مناظر فیلم نزدیک‌تر شود. حتی به چند پرنده (درون تصویر) چنگ انداخت و حتی پشت تلویزیون رفت تا ببیند پرنده‌ها آنجا هستند یا نه.  حالا برایش به شکل مرتب این فیلم را پخش می‌کنم. هیچ‌وقت به چیزهای دیگر تلویزیون علاقه نشان نمی‌دهد؛ اما به‌محض اینکه «۲۴ فریم» شروع می‌شود او دوباره مبهوت می‌شود. با توجه به علاقه شدید عباس کیارستمی فقید به حیوانات و طبیعت، فکر کنم اگر او بود، کیف می‌کرد که کار آخرش فیلم محبوب گربه من بوده است.