یادبودی مجازی برای کارگردان حقیقی

در چنین فضای غریبانه‌ای کارگردانان سینمای ایران که به دلیل رعایت ملاحظات بهداشتی امکان برگزاری مراسم تشییع و بدرقه پیکر زنده‌یاد سیامک شایقی کارگردان فقید سینمای ایران به خانه ابدی را نداشتند، به جای دیدار از نزدیک ساعتی در فضای مجازی گردهم آمدند تا یاد سازنده آثاری چون «جهیزیه‌ای برای رباب»، «مادرم گیسو» و «ماه در جنگل» را گرامی بدارند.  به گزارش خبرگزاری مهر، در آیین یادبود سیامک شایقی که به همت کانون کارگردانان سینمای ایران و به‌صورت زنده در صفحه رسمی اینستاگرام این صنف، برپا شد، رضا کیانیان، بازیگر برخی آثار این کارگردان عنوان کرد: تیرماه پارسال مراسمی برای «سیامک شایقی» برگزار شد که اولین مراسم بزرگداشت برای ایشان بود. آنجا ما درباره سیامک شایقی صحبت کردیم و حالا کمتر از یک سال بعد درباره «مرحوم سیامک شایقی» صحبت می‌کنیم و این اسف‌انگیز است. سیروس الوند کارگردان سینمای ایران در ادامه با اشاره به شرایط برگزاری آنلاین این مراسم گفت: فضای غریبانه‌ای را تجربه می‌کنیم و امیدوارم همین‌طور غریبانه هم ادامه پیدا کند و طوری نشود که بگوییم به آن عادت کرده‌ایم. وی ادامه داد: سیامک شایقی را از ابتدای دهه ۶۰ می‌شناختم که هم منتقد بود و هم فیلمساز اما در هیچ یک از این زمینه‌ها ادعایی نداشت، هرچند چهره مؤثری بود. من هیچ‌گاه ندیدم سیامک علیه کسی سخن بگوید. او سینما را به معنای واقعی دوست داشت. الوند افزود: سیامک شایقی همواره به دنبال تجربه‌ای تازه بود و کمتر سراغ کلیشه‌ها و سوپراستارها می‌رفت. همواره فیلم‌هایش متکی به قصه و نگاه شخص خودش بود. خودش در کنار ما نیست، اما همواره یادش در سینمای ایران زنده خواهد بود.

 مرد آرام سینمای ایران

رخشان بنی‌اعتماد دیگر سینماگری بود که در این برنامه آنلاین از سیامک شایقی سخن گفت. وی توضیح داد: سیامک شایقی از همکاران فیلمساز من از دهه ۶۰ تا امروز در سینما و تلویزیون بود و مشخصه اصلی سیامک شایقی محترم و آرام بودن بود و این مراسم مجازی را هم به‌نوعی همگن با این آرامش او می‌دانم. او تا آخرین فیلمش شوق بسیاری برای فیلمسازی داشت. خودش هم فکر می‌کرد موضوعی که به آن علاقه داشته است را در قالب یک فیلم دلی روایت کرده است. به او گفتم آنچه تو انجام داده‌ای پاسخی به تمام ارگان‌هایی است که مدعی هستند باید در زمینه محیط زیست کار فرهنگی کرد. به او گفتم حمایت از فیلم تو وظیفه این دستگاه‌ها است اما سیامک با همان آرامشش لبخند زد. حبیب اسماعیلی، بازیگر نیز در این مراسم عنوان کرد: همواره ما می‌گفتیم سیامک خونسرد بود، اما این به معنای بی‌خیالی نبود. او جنجالی و شومن نبود اما به آنچه می‌خواست می‌رسید. وی افزود: سیامک شایقی واقعا یک فیلمساز مستقل اجتماعی بود و واقعا آن چیزی را می‌ساخت که به آن باور داشت و شاید به همین دلیل هم مانند خیلی از هم‌نسلانش در دهه ۹۰ کم کار شد. در پس چهره آرامی که داشتند، فراموش کردیم که یک روح لطیف است که متأسفانه این شرایط را تاب نیاورد و زود از میان ما رفت.

فاطمه معتمدآریا بازیگر سینمای ایران هم گفت: همه حرف‌هایی که آدم‌ها را ناامید می‌کند هم می‌توان زد اما دلم می‌خواهد از خصوصیات مثبت و انسانی سیامک بگویم. همه چیز برای او معنا داشت و هیچ چیز نبود که با او درباره‌اش صحبت کنی و او نسبت به آن بی‌تفاوت باشد.

معتمدآریا افزود: شایقی بسیار انسان حساس و نکته‌بینی بود، این اخلاق سیامک از تربیت یک نسل آمده بود. اینکه هم در حرفه‌ات ایده‌آل باشی و هم در رفتارهای انسانی، از ویژگی‌های مهم سیامک بود. به خصوص برای من که در اولین کار سیامک شایقی در فیلم «جهیزیه‌ای برای رباب» بودم که برای خودم بسیار آن تجربه ارزشمند بود. این فیلم برای سیامک شایقی شبیه یک معجزه بود چرا که تمام دانش‌اش در سینما را داشت تبدیل به فیلم می‌کرد.

ابوالحسن داوودی دیگر فیلمسازی بود که در این یادبود گفت: اگر سیامک کمی بیشتر تحمل می‌کرد و من هم زنده می‌ماندم، سه سال دیگر سابقه رفاقت ما ۵۰ ساله می‌شد. تمام سابقه سینمایی ما با هم بود هرچند شاید کمی دیر با هم اخت شدیم. کار نوشتن را هم با هم آغاز کردیم، او در مجله فیلم و من در مجله سروش. سیامک زودتر سراغ سینما رفت. نمی‌دانم امروز چه باید بگویم، زمانی که فضای غریبانه مراسم تشییع سیامک را دیدم، دلم گرفت.

 

اخبار مرتبط