پیاده‌روی و خواب در ساعت 10 شب

ژرژ سیمنون هم عادت‌های خاص خودش را داشت. ساعت شش صبح از خواب بیدار می‌شد و قهوه درست می‌کرد و شروع به نوشتن می‌کرد و تا ۹:۳۰ ادامه می‌داد و بقیه روز استراحت می‌کرد.

 به این ترتیب می‌توانست در هر روز ۶۰ تا ۸۰ صفحه مطلب بنویسد. بعد از ساعت ۹:۳۰ به پیاده‌روی می‌رفت و هر روز راس ساعت ۱۲:۳۰ ناهار می‌خورد و بعد از آن یک ساعت می‌خوابید. عادت داشت بعد از ظهرها کنار بچه‌هایش وقت بگذراند. او قبل از شام دوباره به پیاده‌روی می‌رفت و وقتی برمی گشت تلویزیون تماشا می‌کرد و ساعت ۱۰ شب هم می‌خوابید. او با ماشین تحریر می‌نوشت. می‌گفت چون روزی یک فصل می‌نویسم، نشستن پشت ماشین تحریر واقعا من را خسته می‌کند. عادت داشت نوشتن را مانند کار یک کارآگاه آغاز کند.

با اولین سرنخ شروع می‌کرد و جلو می‌رفت تا آرام‌آرام داستانش شکل بگیرد. تابستان سال ۱۹۵۵ در گفت‌وگویی با مجله معتبر «پاریس ریویو» درباره عادت‌های نوشتن خود گفته بود وقتی نوشتن را شروع کردم فکر نمی‌کردم مشتری داشته باشم. حقیقت این است که با نوشتن داستان‌های تجاری کار را شروع کردم تا زندگی‌ام بگذرد، اما به این کارها نوشتن نمی‌گفتم.

 جدا از این کارها عصر هر روز می‌نشستم و برای خودم می‌نوشتم و اصلا فکر نمی‌کردم آن نوشته چاپ شود. ژرژ سیمنون جمله‌های زیبا را از کارهایش حذف می‌کرد. هیچ وقت الگوی اولیه داستان‌هایش را تغییر نمی‌داد و تحت هر شرایطی بر اساس همان الگو پیش می‌رفت.

وقتی شروع به نوشتن رمانی می‌کرد هرگز امکان نداشت کارش را حتی برای یک روز هم زمین بگذارد. آن‌قدر ادامه می‌داد تا اثر به سرانجام برسد. یکی دیگر از عادت‌هایش این بود که روی در اتاق کارش نوشته بود مزاحم نشوید و به همین خاطر هیچ‌کس کار کردن او را ندید.

 

اخبار مرتبط