منتقد نیویورک‌تایمز درباره آثار کیارستمی نوشت
در ستایش استاد مدرن سینما
به گزارش «ایرنا» وی می‌نویسد: «عباس کیارستمی کارگردان ایرانی به‌عنوان یکی از فیلم‌سازان بزرگ دوره مدرن شناخته می‌شود. اما اگر وی را در دوره زمانی خاصی از شهرت بین‌المللی‌اش مانند وقتی که برای فیلم «طعم‌گیلاس» نخل طلای جشنواره کن را برد، کشف می‌کردید، گیج و سردرگمتان می‌کرد. برای بینندگانی که با سینمای کیارستمی آشنا نیستند، تماشای بیش از یک ساعت از چنین مکالماتی، گیج‌کننده و حتی خسته‌کننده بود. تمام فیلم های کیارستمی تا این حد مینیمالیستی نبودند. با این حال دنبال کردن آثار وی در یک دهه بعد از طعم گیلاس باز نیز این سوال را در ذهن ایجاد می‌کرد که آیا این کارگردان واقعا فکر می‌کند برای ساخت یک فیلم فقط به یک ماشین و یک دوربین نیاز است؟»
این منتقد در بخش دیگری از یادداشت طولانی خود می‌گوید: « فیلم «کپی برابر اصل» ثابت می‌کند کیارستمی از همکاران شایسته استادان سینمایی است اما درونمایه‌های نمایش داده شده منحصرا به خود وی تعلق دارند.بهترین آثار کیارستمی توجه بیننده را به غیرواقعی بودن فیلم‌ها جلب می‌کنند. یک رویکرد برای نزدیک شدن به آثار وی که اغلب در آنها عناصر داستانی و مستند در هم می‌آمیزد، از بازیگران غیرحرفه‌ای استفاده شده و دیوار چهارم شکسته می‌شود، این است که دائما از خود بپرسید که این فیلم‌ها چگونه ساخته شده‌اند. آیا این شخصیت واقعی است یا جلو دوربین بوده و نقش بازی می‌کند؟ آن صحنه فی‌البداهه بود یا از قبل برنامه‌ریزی شده بود؟ دائما باید این سوال‌ها را از خود بپرسید.»
وی همچنین می‌گوید: «کیارستمی جوایز سینمایی معتبر و متعددی را در کارنامه خود دارد. وی پنج بار نامزد جایزه نخل طلای جشنواره فیلم کن شد و در سال ۱۹۹۷ در پنجاهمین دوره جشنواره فیلم کن برای فیلم طعم گیلاس این جایزه را گرفت. این سینماگر نام‌آشنا با دریافت ۳۲ دستاورد شخصی، همچنان پرافتخارترین هنرمند ایران نیز به‌شمار می‌رود. استفاده از کودکان و هنرپیشه‌های غیرحرفه‌ای به‌عنوان نقش اول و قهرمان داستان، سبک مستندگونه، بهره‌گیری از فضاهای روستایی، حذف کارگردان و شاعرانگی برخی از ویژگی‌های فیلم‌های کیارستمی است. این فیلم‌ساز برجسته که در زمره سینماگران موسوم به موج نوی سینمای ایران قرار دارد به جز سینما در حوزه های هنری متنوع دیگری چون نقاشی، شعر، عکاسی و موسیقی نیز فعال بود.»
