نشریات معتبر دنیا فیلم مجیدی را تحسین کردند
درخشش«خورشید» در نیمه شب ونیز
نگاه انسانی به مقوله کودکان کار و یادآوری تعهد اخلاقی از جمله موضوعاتی است که این نشریات سینمایی در توضیح موفقیت این فیلم بر آن تاکید کرده‌اند؛ یعنی نکاتی که خود کارگردان نیز در نشست مطبوعاتی این جشنواره به آنها پرداخته است. مجیدی در نشستی که در روز نمایش این فیلم برپا شد با اشاره به داستان فیلم خود و معضل کودکان آسیب‌دیده از شرایط اجتماعی، توضیح داد که داستان این فیلم داستانی جهانی است و محدود به یک کشور و دولت خاص نیست. از این‌رو می‌توان گفت تمرکز وی بر مسوولیت‌هایی بوده که در هر جامعه‌ای وجود دارد و گاهی فراتر از وظایف دولت‌ها و قانون است. مجیدی تاکید کرد که مساله وی در این فیلم مساله حکومت‌ها و دولت‌ها نیستند، بلکه این است که مردم باید مسوولیت اجتماعی خود را بپذیرند. جامعه مانند یک خانواده است و وقتی یک نفر در خانواده آسیب می‌بیند، همه اعضای خانواده آسیب می‌بینند. علاوه بر سخنان مجیدی درباره این فیلم که به اندازه خود اثر نظر رسانه‌ها را جلب کرد، نمایش آن در جشنواره ونیز دستاورد دیگری هم به همراه داشت و آن توجه دنیای سینما به بازی ستاره جوان این فیلم بوده است؛ تا آنجا که مجیدی در گفت‌وگو با پایگاه رادیویی جشنواره از رسیدن چند پیشنهاد بازیگری به ستاره اصلی فیلم «خورشید» سخن گفت و وعده داد روح‌الله زمانی در آینده نزدیک فوق‌ستاره سینمای ایران خواهد شد.
هالیوود ریپورتر
دبورا یانگ، منتقد نشریه‌هالیوود ریپورتر در مطلبی درباره فیلم سینمایی «خورشید» نوشت: مجید مجیدی فیلم‌ساز ایرانی برخی از خیره‌کننده‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین فیلم‌های سینمای جهان را از لحاظ بصری و احساسی درباره درد و رنج کودکان محروم و سوءاستفاده شده، ساخته است و فیلم «خورشید» یکی از بهترین آنهاست؛ داستان پسران نوجوان خیابانی که از سوی فردی برای پیدا کردن یک گنج در زیر حیاط یک مدرسه ویژه کودکان کار مامور می‌شوند و پسری ۱۲ ساله و باهوش به نام علی در محور داستان قرار دارد. این فیلم که برنده جایزه بهترین فیلم، فیلم‌نامه و طراحی تولید از جشنواره فجر شده است می‌تواند پیشتاز بخش رقابتی ونیز هم باشد.
ورایتی
پیتر دبروگ، منتقد معروف نشریه نیز نوشت: «اگر به‌خاطر بیاورید مجیدی سازنده فیلم بچه‌های آسمان، یکی از برترین فیلم‌های قرن بیستم میلادی درباره کودکان است که درباره پسری است که کفش‌های خواهرش را گم می‌کند و دردسرهایی برای هر دوی آنها ایجاد می‌شود. فیلم خورشید طرح داستان بسیار پیچیده‌تری نسبت به بچه‌های آسمان دارد؛ اما همچنان با آن مرتبط است و مجیدی در فیلم جدیدش نیز تمرکز داستان را بر گروهی کوچک از نوجوانان قرار داده که چالش‌های به ظاهر کوچک آنها در ذهنشان چون کوهی بزرگ است.» در بخش دیگری از این مطلب آمده است: فیلم «خورشید» به ۱۵۲ میلیون کودک کار در سراسر جهان و همچنین همه کسانی است که در پی حق خود هستند، تقدیم شده است. همه بازیگران اصلی فیلم از کودکان کار انتخاب شده‌اند تا از تجربه خود برای ایفای نقش کودکان ایرانی و مهاجری استفاده کنند که مجبورند برای گذران زندگی خانواده‌شان کار کنند. شخصیت علی پسر سرسختی است و شبیه نوجوانان گانگستر در فیلم «فراموش شدگان» ساخته لوئیس بونوئل است؛ فیلمی اخلاقی و نئورئالیسم که مجیدی همه آثارش را به این فضا اختصاص داده است. فیلم «خورشید» نسبت به بچه‌های آسمان اثری ساخته و پرداخته‌تر شده است و همچنان نشانه‌هایی از آن را حفظ کرده است؛ فیلمی که بخش بزرگی از آن در لوکیشن فیلمبرداری شده و با مجموعه از بازیگران بزرگسال باتجربه و کودک بازیگران غیرحرفه‌ای ساخته شده است.
این‌دی وایر
نیکولا باربر منتقد سینمایی «این دی وایر» از دیگر منتقدانی است که پس از رونمایی از فیلم «خورشید» در متنی به تجلیل از ویژگی‌های این فیلم سینمایی پرداخته است. در متن یادداشت این منتقد سینمایی به نماینده سینمای ایران در جشنواره ونیز آمده است: «فیلم جدید مجید مجیدی با جمله‌ای آغاز می‌شود که فیلم را به ۱۵۲ میلیون کودک مجبور به کار تقدیم می‌کند. این آماری مهم و تکان‌دهنده است، اما ضرورتا آدم را آماده یک ساعت و نیم سرگرم شدن توسط این فیلم نمی‌کند. درحقیقت، «خورشید» کاملا هیجان‌انگیز است و روایتی دیکنزی دارد؛ فیلم یک روایت اجتماعی و واقع‌گرایانه از کودکان فقیر در تهران را با ماجرای یک سرقت جذاب و درامی درباره یک معلم مهربان تلفیق می‌کند؛ معلمی که اگر در یک فیلم دهه هشتادی آمریکایی بود، نقشش را رابین ویلیامز بازی می‌کرد! نکات زیرمتنی بسیار دیگری هم در این فیلم ۹۹ دقیقه‌ای گنجانده شده‌اند. جاه‌طلبی پوشش دادن این همه مساله مرتبط با هم در یک فیلم قابل تحسین است و روی هم رفته مجیدی این کار را با مهارت فوق‌العاده و لذت‌بخشی برای مخاطب انجام داده است. در عین حال برخی رویدادها آن‌قدر ناگهانی اتفاق می‌افتند که بیننده مطمئن نیست آنها اتفاق افتاده‌اند یا نه، بنابراین ممکن است به نظر برسد فیلم بیش از حد تدوین شده است. همچنین بعضی شخصیت‌ها زمان کافی را برای پیشرفت فراتر از کلیشه‌های احساسی ندارند.»
