دکتر سریع‌القلم پاسخ می‌دهد
چرا مراقب آنچه می‌گوییم نیستیم؟
۱- چون کتاب نمی‌خوانیم.
۲- چون اهمیت رشد شخصیت، حتی ۱۰درصد نظام آموزشی نیست.
۳- چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن.
۴- چون تربیت خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی.
۵- چون نیاموخته‌ایم حرف زدن، مسوولیت دارد.
۶- چون وقتی به پول می‌رسیم احساس قدرت می‌کنیم.
۷- چون وقتی به قدرت می‌رسیم احساس برتری می‌کنیم.
۸- چون عموما دو هدف کلیدی را در زندگی دنبال می‌کنیم: پول و شهرت.
۹- چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد.
۱۰- چون اصل نگاه به انسان‌های دیگر ابزاری است.
۱۱- چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می‌رسند.
۱۲- چون بی‌احترامی به انسان‌ها در جهان سوم خیلی پی‌آمد ندارد.
۱۳- چون نیروهای احساسی بر عقل محاسبه‌گر غلبه ۹۰درصدی دارند.
۱۴- چون فکر قبل از سخن، فرصت تمرین ندارد.
۱۵- چون افراد، جوگیر می‌شوند.
۱۶- چون تعداد فالور به مراتب از داشتن پرنسیپ مهم‌تر است.
۱۷- چون معلوم نیست مسوول تربیت مدنی کیست.
۱۸- چون تربیت، از خانواده و کلاس درس به جهان مجازی منتقل شده است.
۱۹- چون عنصر «زمان» در سخن گفتن تعطیل است.
۲۰- چون بی‌ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است.
۲۱- چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است.
۲۲- چون درناخودآگاه افراد، بخش رعایت حقوق دیگران قفل است.
۲۳- چون گروه‌های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده‌اند.
۲۴- چون روان‌شناسی فهم دیگران در بسیاری از افراد ضعیف است.
۲۵- چون زرنگی‌های دم‌دست مهم‌تر از میراث شخصیتی است.
۲۶- چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی‌شوند.
۲۷- چون احساس تعلق به یک جامعه سالم، خیلی ضعیف است.
۲۸- چون زندگی امری جدی نیست.
۲۹- چون به دوام واژه‌های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم.
۳۰- چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی‌توانند بنویسند.
