مراسم «شب‌های بخارا» برگزار شد
گرامیداشت مردی از تبار نیکان
انتشار کتاب «عکس‌های شب‌های بخارا به روایت دوربین جواد آتشباری» و مراسم رونمایی از آن در کتابخانه ملی بهانه‌ای به وجود آورد تا این‌بار خود او در مرکز توجه قرار گیرد و از زحماتش قدردانی شود. در این مراسم اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران به فعالیت‌های فرهنگی وی اشاره کرد و گفت: علی دهباشی حالا دیگر نامی میان نام‌های دیگر نیست. او پلی است که انسان ایرانی را به فرهنگ می‌رساند؛ به معنای عمیق فرهنگ. به گذشته پرافتخار سرزمینی که عناصر فرهنگی‌اش همیشه از میان خاکستر و ویرانی همچون ققنوسی دوباره سر برکشیده است. و این علی دهباشی است که با «بخارا»یش به یادمان می‌آورد که هنوز جایی چراغی روشن است؛ چراغی روشن از دانایی. روشن از همت و رای مردی که بی‌هیچ چشمداشتی کوشیده است تا با چراغ مجله‌اش اندکی از تاریکی اطرافش بکاهد؛ او مردی است از تبار نیکان روزگار. وی یادآور شد: کاری که علی دهباشی در تمام این سال‌ها انجام داده به قول زنده‌یاد داریوش شایگان کار یک وزارتخانه عریض و طویل فرهنگی بوده. صبورانه و متعهد، با دست خالی جلو آمده است تا نشان دهد که به عمل کار برآید. به گزارش «برنا»، ژاله آموزگار متخصص فرهنگ و زبان‌های باستانی نیز که آثار او در برخی مجلات زیر نظر دهباشی به چاپ رسیده است درباره کتاب «عکس‌های شب‌های بخارا به روایت دوربین جواد آتشباری» گفت: با تورق کتابی که رونمایی شد و اندیشیدن به بزرگانی که تصویرشان زینت‌بخش اثر است، دلم روشن می‌شود و به خاطر می‌آورم ایران سرزمین تضادهاست. وی تاکید کرد: نباید چشم‌های خود را به روی حقیقت ببندیم، زیرا طی سالیان گذشته ما در شناساندن آثار بزرگان به نسل جدید کوتاهی کردیم، بخارا با عزم راسخ برای تحقق این مهم کمر همت بسته است. آموزگار به تنوع موضوعی در شب‌های بخارا اشاره کرد و گفت: بخارا حتی به سراغ افراد کمتر شناخته شده رفته است؛ شب‌های بخارا مرکز گفت‌وگوی تمدن‌هاست و به دور از جریانات و گرایش‌های سیاسی از بزرگان و متفکران ایرانی و جهان سخن گفته است.
وی یادآور شد: زبان فرهنگ، زبان مشترک ملت‌هاست و بخارا در پیشبرد چنین تفکری بسیار کوشا و موفق بوده است. هادی خانیکی، جامعه‌شناس و استاد ارتباطات نیز در این مراسم گفت: علی دهباشی در شرایطی که رسانه‌های مکتوب در معرض بزرگ‌ترین آسیب قرار داشتند و تعطیل می‌شدند با سخت‌جانی به انتشار منظم نشریه بخارا پرداخت، بخارا به طور پیوسته با نگاه و رویکرد حرفه‌ای منتشر شد و از مجله‌داری به نهادسازی رسیده است. خانیکی افزود: «بخارا صدای بی‌صدایان فرهنگ و به حاشیه رانده‌شدگان فرهنگ نیز بوده و بر پایه یک کار حرفه‌ای استوار مانده است. بخارا تلاش کرده تا مستقل باشد و نقش بی‌بدیلی در گسترش ارتباطات میان فرهنگی داشته است.»
