نوآوری‌هایی که مشکل جذب سرمایه را حل نکرد
برای این منظور اقدام به جمع‌آوری تجربیات مجموعه‌ای از استارت‌آپ‌های ناموفق کرده‌ایم تا شاید مرور سرگذشت ناکام ایشان زمینه‌ای باشد برای موفقیت استارت‌آپ‌های نوپای جامعه استارت‌آپی ایران.
داستان شکست استارت‌آپ Aquion Energy
آکوئین انرژی(Aquion Energy) مدعی بود که می‌‌تواند راهی کم‌‌هزینه برای ذخیره کردن مقادیر زیادی از انرژی (مثلا برای شبکه برق) ازطریق هزاران چرخه باتری ارائه دهد و محصول نهایی غیرسمی تولید کند که از مواد بسیار در دسترس ساخته شده و در طیف حرارتی گسترده و محیط‌های مختلف، با خیال راحت قابل استفاده باشد.
این شرکت در سال ۲۰۰۸ توسط تد ویلی و جی اف ویتاکر، استاد دانشگاه کارنگی‌ملون تاسیس شد. آنها دفاتر تحقیق و توسعه خود را در لارنس‌ویل برپا کردند، جایی که در آن باتری‌‌ها را در مرحله آزمایشی تولید می‌‌کردند. ویتاکر در زمینه موضوعات متنوعی در ارتباط با انرژی مطالعه می‌‌کرد، مثل عملکرد مواد اساسی، مهندسی سیستم‌‌ها و ... . وی در سال ۲۰۰۷ کرسی استادی در کارنگی ملون را پذیرفت.
در سال ۲۰۱۱ آکوئین انرژی، نوعی باتری تولید کرد که قادر به ذخیره ۵/ ۱ کیلووات ساعت برق بود و داغ نمی‌‌کرد. شرکت انتظار داشت شارژ محصولش، دو برابر باتری‌‌های لید-اسید دوام بیاورد. در این زمینه ادعا می‌‌شد که قیمت این باتری‌‌ها با نوع لید-اسید برابر است. این شرکت در سال ۲۰۱۴ نسل جدیدی از باتری‌‌ها را معرفی کرد؛ ماژول تک‌مخزن که ظرفیتش به ۴/ ۲ کیلووات در ساعت می‌‌رسید و نوع چندمخزنی آن که ۵/ ۲۵ کیلووات ساعت انرژی را ذخیره می‌‌کرد. سال ۲۰۱۵ شرکت اعلام کرد برای ریزشبکه‌‌های هاوایی باتری‌‌هایی تولید خواهد کرد که به عنوان پشتیبان ۱۷۶ کیلوواتی پنل خورشیدی عمل کرده و هزار کیلووات‌‌ساعت برق را ذخیره کند. اما در سر راه رشد و توسعه محصولات شرکت، یک مشکل اساسی وجود داشت. اسکات پیرسون مدیرعامل شرکت چنین بیان کرد که «ایجاد یک الکتروشیمی جدید و پلت‌‌فرم باتری مربوط به آن در مقیاس تجاری، بسیار پیچیده، زمان‌‌بر و سرمایه‌‌بر است. به‌رغم همه تلاش‌‌های ما برای تامین سرمایه شرکت و ادامه دادن به رشد، این شرکت قادر به تامین سرمایه لازم جهت ادامه فعالیت خود نیست.» به همین دلیل در سال ۲۰۱۵ شرکت اعلام کرد درحال کم کردن کارکنان خود است.
در نهایت آکوئین انرژی در سال ۲۰۱۷، داوطلبانه اعلام ورشکستگی کرد. در ژوئن همان سال مناقصه‌‌ای با پیشنهاد ۸/ ۲ میلیون دلار داده شد و شرکتی چینی به نام گروه فناوری انرژی تایتان، با پیشنهاد ۱۶/ ۹ میلیون دلار برنده مناقصه شد.
داستان شکست استارت‌آپ Aoptix technologies
شرکت تکنولوژی آیوپتیکس (Aoptix) در سال ۲۰۰۰ به‌‌عنوان یک استارت‌آپ در حوزه FSO (انتقال اطلاعات با سرعت نور در فضا) کار خود را آغاز کرد و سرمایه خوبی را جذب کرد. این شرکت لینک‌‌هایی با سرعت ۸۰ گیگابایت بر ثانیه را از هوا به هوا و از هوا به زمین، برای آژانس پروژه‌‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی و نیروهای هوایی آمریکا ایجاد کرد. این شرکت در سال ۲۰۱۱ از تجربه نظامی خود استفاده کرده و موج رادیوی میلی‌متری را با محصول نوری خود ترکیب کرد تا Backhaul ۱بیسیم ایجاد کند. آیوپتیکس در سال ۲۰۱۲ موفق به جذب ۴۲ میلیون دلار سرمایه شد.
این شرکت در سال ۲۰۱۵، مایکل کلایکو، مدیرعامل سابق شرکت سیستم‌‌های ارتباطی بروکاد را به عنوان مدیر اجرایی جدید خود منصوب کرد. این کار در راستای مرحله بعدی رشد سریع آن و دریافت سرمایه بیشتر بود. گفته می‌‌شود آیوپتیکس درمجموع تا ۱۵۰ میلیون دلار از سرمایه‌‌گذاران خود دریافت کرده است.
این شرکت که درحال توسعه پهنای باند بیسیم خود بود. فناوری که از نور برای انتقال داده در فضا به شکل بیسیم در ارتباطات دوربرد استفاده می‌کند. در سال ۲۰۱۵ جایزه «فروشنده باحال» را از شرکت گارتنر و نشان «فییرس ۱۵» را به عنوان استارت‌آپ جوان خوش‌‌آتیه دریافت کرد. اما در این میان مشکلی وجود داشت: «قیمت بالای محصول»؛ به گفته یک منبع در مصاحبه با لایت‌ریدینگ واحدهای هیبریدی رادیویی FSO گران بودند و هر لینک آنها تا ۸۰هزار دلار قیمت داشت. کاربران در آمریکا و دیگر کشورها به‌دنبال بک‌هال بیسیم می‌گردند که جایگزین فیبر شود، اما انتظار دارند این محصول ارزان‌تر و نصب آن ساده‌تر باشد.
با این توصیفات آخرین قرارداد این شرکت در سپتامبر ۲۰۱۵ با شرکت محلی تاپ‌اکسپرس برای ایجاد شبکه بیسیم در هنگ‌‌کنگ بسته شد.
درنهایت در سال ۲۰۱۶ آیوپتیکس به دلیل ذکرشده که یکی از اصلی‌ترین موارد آن قیمت بالای محصول بود، ناچار به حراج کردن دارایی‌‌های خود شد.
پاورقی:
۱- مجموعه‌ای از لینک‌های واسطه در سلسله مراتب شبکه‌ای ارتباطات دوربرد.
