استرالیا که دومین صادرکننده بزرگ LNG است، با راه‌اندازی پروژه‌های گازی جدید در سال‌های اخیر فاصله با قطر را کم کرده است. طبق آمار رفینیتیو آیکان، استرالیا ۳/ ۷۷ میلیون تن LNG در سال ۲۰۲۰ صادر کرد در حالی که صادرات قطر ۶/ ۷۷ میلیون تن بود. اگرچه گاز طبیعی آلایندگی کمتری در مقایسه با زغال‌سنگ دارد اما عاری از کربن نیست و انتظار می‌رود چین گاز را به عنوان سوخت گرمایش زمستانی، برای تولید برق و مصرف صنعت، جایگزین زغال‌سنگ کند تا میزان آلایندگی را کاهش دهد. در نتیجه پیش‌بینی می‌شود چین سال آینده از ژاپن سبقت گرفته و بزرگ‌ترین واردکننده LNG جهان شود. چین پیش از این توافقاتی در زمینه قراردادهای تامین گاز با تولیدکنندگانی مانند روسیه و موزامبیک داشته و مایل است پس از وخامت روابط با استرالیا، وابستگی به واردات این کشور را کاهش دهد. قطر هم به نوبه خود به سمت چین گراییده که طبق اطلاعات موسسه تحقیقاتی CNPC، سهمش از تقاضای جهانی برای گاز در سال ۲۰۲۰ حدود ۳/ ۸ درصد بود و انتظار می‌رود به میزان ۶/ ۸ درصد در سال ۲۰۲۱ رشد کند و به ۲/ ۳۵۴ میلیارد متر مکعب برسد. سعد الکعبی، وزیر انرژی قطر و مدیر شرکت قطر پترولیوم با ژانگ جیان هوآ، مدیر اداره ملی انرژی چین از سال ۲۰۱۸ چند بار دیدار کرده تا در زمینه همکاری گفت‌و‌گو کنند. سینوپک و قطر دو توافق بلندمدت امضا کرده‌اند که یکی در سال گذشته و دیگری اوایل امسال امضا شد و به دنبال آن سینوپک دفتری در دوحه دایر کرد. بر اساس گزارش رویترز، غول‌های غربی در دو سال گذشته سهام قطرپترولیوم در دارایی‌هایی که در سراسر جهان از جمله پروژه‌های اکتشاف در آرژانتین، برزیل و موزامبیک داشتند را فروخته‌اند اما نتوانسته‌اند همانند شرکت‌های انرژی چینی قراردادهای بلندمدت در بازارهای آسیایی برخوردار از نرخ رشد پرشتاب به قطر بدهند که قطر در حال حاضر چنین قراردادهایی را یک اولویت به حساب می‌آورد.